|
|
I try to add here my travel journals in Dutch and English so that people can see what I'm doing when on a trip. 
Sep 07, 1997 06:00 PM Los Angeles, the City of Angels
Die avond kwamen we in Los Angeles, “The city of angels”, de stad van de engelen zoals ze zeggen. Maar ik heb er maar twee ontmoet. We verbleven in de Wyndhamm, een hotel zeer kort aan de luchthaven. Dit hotel heeft een zeer goede locatie als je naar de luchthaven moet, maar is toch slecht gelegen om op excursies te gaan. Het is gelegen kort bij niets, er is totaal niets te doen hier in deze buurt. Maar laat mij eerst eens iets over dit hotel vertellen. We arriveerden hier in een 4 sterren hotel, met een grote uitstraling. Marmer in de ontvangsthal, enz. ... En kan je geloven dat dit hotel een van de goedkoopste onderkomens was gedurende deze trip. Het kostte ons maar 45 dollar voor een nacht voor 4 personen. Maar dit is niet het punt hier. Het is geen hotel voor “boeren” als ons als je begrijpt wat ik bedoel. Dit majestueus hotel heeft natuurlijk ook mensen die er werken. Ik arriveerde natuurlijk in een T-shirt waar mijn zonnebril in hangt, korte broek, loopschoenen en niet te vergeten een pet.
De mannelijke bediende bekijkt mij met een gezicht van “Oh mijn god, wat doet die hier”. Wanneer ik zo een houding zie, wil ik “steuken”. (Je kan misschien denken het is weer een man, je hebt nog gelijk ook nog.) Hij, meneer de droge piet kijkt naar onze reservatie, kijkt nog eens, bekijkt mij en kijkt terug naar de reservatie. Ondertussen is Gerard ook bij mij komen staan. Natuurlijk in dezelfde uitrusting. In de ogen van de bediende kan je ongeloof zien, je ziet hem denken, wat komen zij hier doen, dit is een grote vergissing. Het duurt een tijdje voor hij overtuigd is. Hij loopt een aantal malen achter de balie op en af, gaat naar het kantoortje achterin en komt terug. Dit ritueel herhaalt zich twee maal. Hij wil de rest van de vouchers ook zien, maar ik neem deze van de balie af met de melding dat dit hem niet aangaat. Want deze zijn voor de volgende dagen. Hij houdt hier helemaal niet van. Ik voel me beter en beter in mijn vel. Hij geeft ons kamer 623, maar hij schrijft kamer 632 op zijn informatieblad. Ik vertel hem dat hij een fout heeft gemaakt en meneer zelfgenoegzaam wilde me eerst niet geloven, dus toonde ik hem met een grote glimlach op mijn gezicht het papier, dat hij mij gaf juist voordien had gegeven, met ons kamernummer erop. Oh ja alleluja 1-0 voor mij. Ik stampte dus goed op zijn tenen en draaide dan nog eens rond. Hij vraagt mij dan met een groene wrange glimlach: ”Kan ik nog iets voor u doen meneer?”. Ik wilde eerst nog eens vragen of er geen glimlach af kon, maar ik wilde hem niet helemaal op de grond krijgen.
We gingen dan maar naar onze kamer. Waarna we besloten om een wandeling te maken, beton, beton, beton, beton en ja heb ik al vermeld dat we daar veel beton zagen. Oh ja we zagen ook veel parkings, hotels en natuurlijk de luchthaven. Maar eigenlijk was er niets te zien, buiten dat beton. Dus het enigste wat we konden doen was de avond doorbrengen in de bar van het hotel. En daar was ze dan: Rhonda. Wie is Rhonda hoor ik jullie denken. Wel ze was de “barvrouw”. Ze heeft ook nog een Zuidafrikaanse vriend, jammer voor hem. Ze houdt helemaal niet van “gezever”, ze geeft ons enkel ons bier en verdwijnt om zich met de Amerikaanse gasten bezig te houden. Maar het is wel een knappe verschijning, maar geen karakter.
|
Sep 06, 1997 06:00 PM Een dagje sight seeing in San Diego
De volgende dag, zondag 7 september zouden we de trolley bus nemen in Horton Plaza, een groot winkelcomplex. Met deze bus wordt je naar alle bezienswaardigheden van San Diego geleid. Wat ik vooral mooi vond in San Diego is de Coronada Bridge en Coronada Island. Een mooi stille plek met een zeer imposant hotel. Dit hotel is volledig in hout opgetrokken en geeft een indruk van echte klasse in een oud koloniale stijl. Een overnachting is wel niet voor alle stervelingen op deze aarde weggelegd. Dit hotel straalt iets kolossaals uit, vooral het houtwerk. We hebben de stranden rond dit hotel bezichtigd, maar niet bezocht. De volgende stop is de San Diego zoo, hier zijn we wegens tijdsgebrek niet binnen geweest. Tijdens de rondrit werd er verteld dat de bomen in San Diego, allemaal zijn geïmporteerd. Geen enkele boom is dus van origine uit San Diego zelf afkomstig. Van hieruit ging het verder naar Aerospace en El Prado. Hier liggen een aantal museums en tuinen bij elkaar. Je kan hier gemakkelijk enkele uren slijten. Deze museums zijn ondergebracht in gebouwen opgetrokken in Mexicaanse stijl. De Volgende halte is “Old Town”, het oude stadsgedeelte. Hier hebben ze enkele oude gebouwen uit het pionierstijdperk staan. Zoals een oude school, een oude drukkerij, een jail, ... Ze hebben de eerste nederzetting van San Diego nagebouwd. In de meeste gebouwen zijn winkeltjes en enkele restaurantjes onder gebracht. Je waant je in een oud cowboy stadje, maar alles straalt toch een commerciële indruk uit.
We zijn een hapje gaan eten buiten “Old Town”, hier kon je een glas bier drinken in wel heel speciale glazen, sommige waren wel een meter hoog. Zo rond rijden met die trolley geeft je een goede impressie van San Diego. Je ziet de beste bezienswaardigheden van de stad en kan afstappen waar je wil. De volgende halte is de cruise schip terminal, zoals de naam al aangeeft is de het haven gedeelte. Je ziet hier een aantal schepen liggen, zoals rondvaart-schepen, ... en ook een zeilschip. Dit is vooral een plaats om korte excursies te boeken voor een boottocht in de haven. De volgende stopplaats was Seaport Village. Hier kan je een korte wandeling maken langs het water. Maar het is vooral een toeristische attractie geworden, daar in het Village overal zeer kleine souvenir winkels opduiken. Door het “gaslicht district” konden we helaas maar een klein stukje afleggen, omdat dit bijna volledig werd ingenomen door de “Street Scene”, een muziekfestival. Na de rondrit wilden we nog het muziekfestival bezoeken, maar helaas hadden we het sluitingsuur niet goed bezien. Na de sluiting hebben we dan maar een wandeling gemaakt door het district en een echte Cubaanse sigaar zien maken.
|
Sep 05, 1997 06:00 PM Een dagje in Sea World, San Diego
De eerste dag zaterdag 6 september gingen we naar Sea-World. De bedoeling was om langzaam te acclimatiseren en ons aan Amerika aanpassen. In Sea World zagen we een heleboel dolfijnen, orka’s en zeeleeuwen. Deze brachten allemaal een mooi verzorgde show. Maar als je dit vergelijkt met Sea World in Orlando, Florida, dan is dit maar een kaarsje tegenover een fel verlichte kerstboom. Orlando heeft veel meer attracties, blijft veel langer open (tot 24 uur), in San Diego sluiten ze al om 18.00. Dus een korte dag, maar we hebben ons goed geamuseerd. We hebben allemaal genoten van de shows. En hier hadden ze een show met vogels, gaande van gewone vogels, zoals duiven, papegaaien tot de roofvogels (valk, sperwer, ....). De snelheid die de vogels in een duikvlucht ontwikkelen is ontzaglijk. Ze vallen als een steen naar beneden.
Hier in Sea World gingen we ook terug naar school, ja je leest dit goed we gingen terug naar school. Nee, geen gewone school! Toen we in de morgen arriveerden zagen we een papier hangen dat we een cursus konden volgen. En als goede Belgen hebben we ons dan ook maar meteen opgegeven. Het was namelijk een biercursus. Deze cursus werd gesponsord door “Budweiser”. Er werd ons een uitleg gegeven over de bereiding van bier. Ook al ging de cursus over het brouwen van bier, toch hadden we de gelegenheid om verschillende bieren te proeven. Achteraf kregen we nog allemaal een diploma waarop dan stond dat we de bierschool met succes hadden beëindigd. De Amerikanen waren zeer trots met hun “diploma”, maar wij geloven nog altijd dat de Belgen de beste bieren hebben ter wereld, vooringenomen, nee toch?
|
Sep 04, 1997 06:00 PM Een vlucht naar San Diego
Op 5 september 1997 startte onze 3-weekse trip door Amerika. In Brussel nemen we een boeiing 767 van United Airlines voor een 7 uur durende vlucht naar Washington. Hier moeten we dan een good uur in transit verblijven, voor we het vlucht kunnen nemen naar San Diego in Californië. Deze vlucht ook met United Airlines zou een goede 5 uur in beslag nemen. Dit lijkt een lange vlucht en gecombineerd met de vlucht over de oceaan, leek er dan ook geen einde aan te komen. We hadden ook een aantal luchtzakken en wat zij noemen “shopped air”, waardoor dit een beetje een schokkende vlucht lijkt. Maar als je juist voor de landing de bergen overvliegt en de lichten van San Diego daar beneden ziet, liggend aan de Stille Oceaan, worden de vermoeide ogen weer geopend. Maar toch stapten we enigszins vermoeid uit het luchthaven gebouw.
In San Diego gingen we eerst onze huurwagen ophalen. Hiervoor dienden we een pendelbus te nemen naar het verhuurpunt. Onze wagen voor de komende 3 weken is een mono volume wagen, een Windstar Chrysler. Deze zal ons nog vele kilometers ver brengen, een goede 5500 km in totaal.
In de duisternis van de avond lijkt San Diego niet anders dan een andere stad, maar later zal blijken dat het wel degelijk een zeer mooie stad is, alles is mooi opgeruimd, je ziet haast geen papiertje op de grond liggen. Het weer was constant rond de 30 graden Celsius. En dit weekend hadden we geluk, er was een groot straat festival genaamd “the Street Scene”. Dit is een muziekfestival op 7 of 8 grote podia waar verschillende groepen optreden. Ook werd er in elke café, bar of restaurant live muziek gemaakt. We maakten plannen om de laatste dag en avond hier naar toe te trekken. Helaas hadden we het papier niet goed bekeken, want het eindigde die dag al rond 18.00, shit, dit was stom.
De eerste avond voelden we ons niet meer van deze aarde, we hadden enige problemen met de welbekende jet-lag. Dus gingen we rond 21.00 al naar bed, vroeg hé? Maar voor ons in België was het toch al 6 uur in de morgen. We zijn dus al 22 uur op de been, afgezien natuurlijk van de pogingen tot slapen in het vliegtuig. Ik was de volgende morgen reeds vroeg wakker, rond 2.00 (11 uur in België). Dit is dus jet-lag.
|
Page:
24 25 26 27 28 29
|
|
|
