|
|
I try to add here my travel journals in Dutch and English so that people can see what I'm doing when on a trip. 
Sep 21, 1999 06:00 PM Surfers Paradise
Voor de studiotour stappen we in een shuttle, een auto met 3 grote aanhangwagens waar je gemakkelijk met 6 personen naast elkaar kan plaatsnemen. Er kunnen zo zeker een 100 personen tegelijkertijd vervoerd worden. Deze studiotour brengt ons langs de kantoren, waarvan we enkel de buitenkant zien en een vijver waar er normaal enkele series worden gefilmd, maar er is geen actie bezig. We zien dan een korte show uit de batman forever film, met zang, dans en enkele lichteffecten. Dit is de originele Riddler’s Lair set. Dan gaan we naar de studio’s om een demo te krijgen van de trucs die men in een film toepast. Bijvoorbeeld hoe men met een blauw scherm de illusie opwekt dat men met een zeer gevaarlijke scène bezig is. De vrijwilliger staat gewoon verkleed op het podium voor een blauw scherm. Door dan een andere film erover heen te draaien, zie je hem door de lucht vliegen als superman. Of je ziet haar hangen aan een gebouw dat op instorten staat. Een mooie truc.
|
Sep 21, 1999 06:00 PM Surfers Paradise
Ook krijgen we een demo van de geluidsopnames, waar men de geluiden probeert na te bootsen. Dit gebeurt op een scène uit Lethal Weapen II. Het uiteindelijk effect is grappig. De klop op de deur op het verkeerde moment. Of een deur die al dichtslaat als hij op het scherm nog aan het bewegen is. Zelfs als één van de acteurs door het glas vliegt, blijkt dit al gebroken te zijn alvorens hij eraan komt. Eigenlijk is deze scène leuker dan het origineel. Maar ik denk niet dat de filmliefhebbers dit wel kunnen smaken. Of wat te denken van de computergestuurde miniatuurvliegtuigen die men gebruikt om een luchtslag uit de tweede wereldoorlog na te spelen. Dit gebeurt in een scène uit Memphis Belle. Op het scherm zie je alsof er echt een luchtslag gebeurt terwijl er in de zaal enkel maar miniatuur vliegtuigen hangen. Onze helden bevinden zich in een nagebootste cockpit, waar de vrijwilliger enkele malen zijn hoofd heeft gestoten.
|
Sep 21, 1999 06:00 PM Surfers Paradise
Dan is het tijd om een kleine hap te gaan eten en om daarna naar de Maverick show te gaan. Deze speelt zich af in het wilde westen en is ook weer beladen met stunts. Na weer een goed gesmaakt optreden trekken we verder naar de wild wild west. Dit is een tocht in een boot over het water doorheen een western stadje, maar ze eindigt met een val van 20 meter. Als we voor deze attractie aanschuiven grap ik wat met Yuki dat ik bang ben en zij moet dan lachen. Als de rit start hebben ik en Karina onze regenjassen aangedaan, de anderen hebben deze niet bij. Na een eerste stuk naar boven te zijn getrokken, wordt de boot in het donker omgedraaid en wordt je achteruit naar beneden geschoven. Dat is een kleine verrassing. Na het dorpje worden we een heel stuk omhoog gehaald en het hart begint dan toch in onze keel te kloppen. Als je dan wordt gedraaid om voor een poort te blijven hangen, voel je de spanning hoog oplopen.
|
Sep 21, 1999 06:00 PM Surfers Paradise
We besluiten om Contiki te schreeuwen als we naar beneden vallen, maar de woorden komen onze keel niet uit omdat de lucht gewoon ontbreekt. Verder dan Co geraak ik niet, met die kriebels in mijn buik. Als we, nat, beneden aankomen, krijgen we pas adem om de rest van het woord af te maken. Als we naderhand de foto zien houdt iedereen zich krampachtig vast, zit Yuki zelfs helemaal verscholen, enkel Anne-Marie zit met haar handen omhoog. Maar helaas is de tijd ook alweer aangebroken om naar huis te gaan. We zijn gelukkig gespaard gebleven van de regen, het is enkel bij dreigende wolken gebleven.
|
Sep 21, 1999 06:00 PM Surfers Paradise
Aan het hotel worden we dan met 7 personen opgepikt om te gaan leren surfen, Leslie, Brian, Jen, Daphne, Angus, Kirsty en ik. De leraar rijdt ons naar het strand en daar ontmoet hij ook de tweede begeleider. Ze bekijken samen de surf en besluiten dat het goed is. Het weer is eigenlijk niet zo goed, want er hangt constant een dreiging van regen in de lucht. Dit maakt dan ook dat wij bijna helemaal alleen in het water zijn. Het strand is dus bijna helemaal verlaten en het weer voelt heel koud aan. We krijgen allemaal een surfpak aangemeten en natuurlijk een surfplank. De les wordt in een goed tempo gegeven. We beginnen met een beetje los te lopen in het mulle zand gevolgd door enkele stretchoefeningen, kwestie van de spieren warm en los te krijgen. Dan leren we al op het strand liggend hoe we moeten peddelen alvorens we dit in het water mogen uitproberen. We brengen onze planken in het water en doen ons best om de golven te pakken te krijgen. Als je een golf ziet aankomen, begin je te peddelen en als de golf je dan meeneemt laat je je glijden op deze golf. Maar sommige golven sterven uit alvorens je meegenomen wordt. Het is een kwestie van de goede golf te kiezen.
|
Sep 21, 1999 06:00 PM Surfers Paradise
Na een 10 minuten worden we terug naar het strand geroepen om het opdrukken te leren. Wat we dan ook in het water moeten oefenen, peddelen en dan pompen. Het opdrukken gebeurt op het moment dat de golf je meeneemt. Dit lijkt nog altijd gemakkelijk. Als we dan voor een derde keer naar het strand gaan, leren we om op de plank te springen. Vooral het plaatsen van de voeten is heel belangrijk. Als we dit moeten doen in de oceaan is het toch moeilijk. De plaats van je voeten bepalen je evenwicht en dus de balans van de plank. Teveel naar voor of naar achter heeft een remmend effect, je verliest het contact met de golf. Ik kan een paar maal even recht staan, maar omdat mijn voeten niet op de goede plaatsen staan, verlies ik al na ettelijke seconden mijn evenwicht. Eén keer lukt het me om een seconde of 5 te blijven rechtstaan, ik voel dan ook dat de plank over het water blijft glijden, omdat mijn voeten op de goede plaats staan.
‘s Avonds gaan we met een hele groep naar het hardrock café om te eten en nadien naar de club Melbors af te zakken waar we nog veel plezier maken. Ik wandel dan samen met Daphne en Kirsty terug naar het hotel waar ik nog een glaasje drink met Shane alvorens te gaan slapen. Hiermee komt dan een einde aan een goedgevulde dag.
|
Sep 20, 1999 06:00 PM Ons vertrek uit Fraser Island
Als om 6 uur het alarm afloopt, begint dag 18, op dinsdag 21 september. 15 minuten later vertrekt onze shuttlebus al naar het ontbijt toe. Maar nu moeten we nog een hele tijd wachten alvorens onze boot vertrekt. Dank je Gillian, om ons zo vroeg te laten wekken. De boot die ons naar het vaste land zal terugbrengen, vertrekt pas om 7h45. Als we terug aan land zijn, stappen we in onze bus om naar de “sunshine coast” te gaan. Ja, deze kust doet zijn naam alle eer aan: het regent. Waar heeft het toch zijn naam, de zonnenschijn kust aan te danken, vraag ik en nog anderen zich af. Onze eerste stop is in Noosa Heads, voor een bank- en lunchstop.
|
Sep 20, 1999 06:00 PM Forest Glen Wildlife Sanctuary
De volgende halte is een wildpark, het Forest Glen Wildlife Sanctuary. Hier kunnen we dan eindelijk koala’s en kangoeroes van dichtbij gaan bewonderen. Als we uitstappen, is het gelukkig al opgehouden met regenen en we gaan dan naar het verblijf van de koala’s toe. Ze zien er echt uit om te knuffelen, schitterende beesten. We krijgen hier wat deskundige uitleg over deze dieren. Wist je dat deze dieren 22 uur per dag slapen. Ook bestaat er de mogelijkheid om je met een koala te laten fotograferen en deze foto dan nog eens digitaal langs internet te laten versturen. De koala’s zitten allemaal rustig in de takken van de bomen. Enkel een kleine koala kruipt wat op en af terwijl de grotere dieren alles met meer gelatenheid bekijken.
|
Sep 20, 1999 06:00 PM Forest Glen Wildlife
De kangoeroes zitten in een aparte ruimte, waar je de mogelijkheid hebt om ze te voederen. Ze eten als het ware uit mijn en andermans handen. We zien ook een kangoeroe met een joey in haar buik. Een joey is een kleine kangoeroe. In dit wildpark zien we ook een wombat, deze lijkt op een klein aardvarken. Dan begint het weer te regenen. Ik ben ondertussen ook vermoord, op het moment dat we bewonderend naar de koala’s aan het kijken zijn, tikt Sharon me met een zonnebril op mijn schouders en zegt: "jij bent dood". Dank je Sharon, nu krijg jij de eer om Angus te vermoorden.
|
Sep 20, 1999 06:00 PM naar Surfers Paradise
De volgende halte is in Brisbane, waar er een aantal mensen helaas de groep verlaten. We wandelen hier een uurtje rond in het winkelcentrum en stappen dan terug op de bus. Brisbane is de hoofdstad van Queensland, met een bevolking van ongeveer 1,4 miljoen mensen is het Australiës derde grootste stad.
We rijden nu door naar onze eindbestemming van deze dag, Surfers Paradise, waar we de volgende 2 dagen zullen doorbrengen. Na het diner in ons hotel, het Mercure resort, gaan we naar een casino, het Conrad Jupiter, om eens rond te neuzen. Ik heb hier zelf niet gespeeld, maar mijn ogen de kost gegeven. Als we dan terug naar ons hotel gaan, zijn we na een nachtmutsje gedronken te hebben, gaan slapen.
|
Page:
6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
|
|
|
