Free travel home page with storage for your pictures and travel reports! login GLOBOsapiens - Travel Community GLOBOsapiens - Travel Community GLOBOsapiens - Travel Community
Login
 Forgot password?
sign up


Top 3 members
wojtekd 170
Member snaps
travelalain

Alain's Travel log

about me      | my friends      | pictures      | albums      | reports      | travel log      | travel tips      | guestbook      | activities      | contact      |

I try to add here my travel journals in Dutch and English so that people can see what I'm doing when on a trip.

Log entries 81 - 90 of 284 Page: 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14



Apr 26, 2000 06:00 PM Onderweg naar Cuba

Onderweg naar Cuba Als ik ‘s morgensvroeg wakker word gebeld, denk ik dat ik mij verslapen heb. Een vluchtige blik op de klok leert mij het tegendeel: het is nog maar 4 uur in de morgen. Het is Marinette, die van Nele vernomen heeft dat er mogelijk een vakbondsactie bij het spoor is. Hiermee is dag 1, donderdag 27 april, al vroeg begonnen. Marinette dacht dat ik en Jean over Weert gingen sporen, maar dit kregen we niet meer geregeld. Ze verwachtte dat wij hoogstwaarschijnlijk lang voor hen zouden aankomen en dan niemand zouden vinden. Ik hoop dat we maximum 1 uur verliezen door deze actie en zodoende nog een uur voor de vlucht vertrekt, binnenlopen op Schiphol.
Om 5h41 vertrekt onze trein in Genk. Wat een onmenselijk uur om te gaan sporen! In Hasselt stappen we over op de trein naar Antwerpen en Brussel-Zuid en nog geen teken van vertragingen of acties. Er wordt verteld dat er aan de kanten van Gent en Antwerpen problemen kunnen zijn. In Aarschot gaat het dan toch mis, hier wordt tijd verloren omdat men via een ander traject gaat. Als we dan om 7h35 in Berchem-Centraal aankomen, zijn we 14 minuten te laat. Er rest ons nu nog maar één keuze: de stoptrein naar Roosendaal en dan zien we wel. Maar hier in Roosendaal is er enkel die ene mogelijkheid, de internationale trein naar Schiphol, het is misschien verwonderlijk maar hij is op tijd.

We arriveren nu met een uur vertraging op Schiphol, waar we op zoek gaan naar de balie van Martinair. Hier zit de groep al een goede 2 uur op ons te wachten. Helaas heeft ook de vlucht een klein uur vertraging, waardoor we ook in Schiphol nog wat extra tijd krijgen om rond te flaneren.

De vluchtroute brengt ons over Engeland en langsheen Groenland naar Canada. Van hieruit wordt koers gezet langs de oostkust van Amerika in de richting van Florida. Daar hebben we een mooi uitzicht op Cape Canaveral en de Everglades. Uiteindelijk steken we de Straat van Florida over en zien de contouren van Cuba opduiken. Deze vlucht duurt meer dan 9 uur, maar we hebben dan ook een grote omweg gemaakt.



Apr 26, 2000 06:00 PM We zetten voet op Cubaanse bodem

We zetten voet op Cubaanse bodem Hierdoor zetten we pas voet op Cubaanse bodem rond 16h30. Na de immigratie- en douaneformaliteiten bevinden we ons in het toeristenparadijs Varadero, waar velen een all-in vakantie boeken en niets van het echte Cuba zullen zien. De eerste opdracht van onze gids Marinette is het zoeken van vervoer naar Havana. Ze regelt een minibus voor ons, maar we moeten eerst nog wachten tot er 7 Chinezen buitengeraken. Deze zitten al een tijdje vast bij de immigratie. Er is niemand van hen die maar enige notie heeft van Spaans of Engels. Ze spreken enkel vloeiend Chinees en dit busje was oorspronkelijk voor hen bedoeld. We hebben hier nog een tijdje staan babbelen met een Antwerpenaar die jaarlijks een paar maal naar Cuba komt, maar dan voornamelijk in Havana verblijft. Hij geeft ons een aantal interessante tips over wat we kunnen gaan doen. Hij geeft ons ook nog dat ene advies: ‘de meest interessante Cubanen die jullie ontmoeten zijn niet degenen die je aanspreken, maar dezen die je zelf aanspreekt.’ We hebben dat een aantal malen gemerkt, maar ook gezien dat er uitzonderingen bestaan op deze regel. Als de Chinezen dan rond 18h35 blijkbaar komen opdagen, kunnen we eindelijk gaan vertrekken. Ze komen met 2 kruiers naar het busje gestapt, niet als een groep maar druppelsgewijs. De kruiers vragen natuurlijk geld en ze nemen een briefje van 10 dollar uit de handen van een Chinees, die een beetje verbijsterd staat te kijken. De Chinezen weten blijkbaar niet wat er gaande is. De Antwerpenaar roept dan naar de kruiers dat ze niet zo hebberig moeten zijn en uiteindelijk geven ze hen 5 dollar terug. Ik denk dat dit een Chinees gezin is, vader, moeder en hun kinderen. Maar wat bezielt of drijft hen om naar een land te gaan waarvan ze de taal niet spreken.

Ik moet eigenlijk niet veel zeggen, want ik spreek ook geen Spaans, maar Karl, Marinette, John en Marijke spreken Spaans en hier kunnen we dan altijd op terugvallen. Als we in de buurt van Havana komen, zien we een mooie rode zonsondergang, maar als we de raampjes opentrekken, merken we dat de gekleurde vensters dit effect veroorzaken. Het is niets speciaals, zelfs de kleuren zijn gewoontjes. We gaan nog veel vloeken op deze vensters die alles, zowel binnen als buiten een onnatuurlijk licht geven. Rond 21h00 worden we in Havana afgezet, alwaar de Chinese vrouw hysterisch begint te schreeuwen, wat al snel een volkstoeloop teweegbrengt. Ze schijnt hoofdpijn te hebben, althans dat denk ik dat ze met haar geschreeuw en gebaren probeert duidelijk te maken. We stappen nu bepakt en bezakt enkele blokken doorheen Havana-Central, totdat we aan een bouwvallig pand stoppen. Maar alle woningen zien er zo uit, je waant je hier in de achterbuurten van de stad. Met een kleine lift, twee per twee, geraken we tot op de 5e verdieping, het penthouse genaamd. We zijn verrast door de ruimte en luxe die er hier te vinden is. Je is hier een TV, moderne meubels en andere dingen. Dit staat in een schril contrast met de buitenkant van de woning. Dit is nu ons verblijf in Havana: een casa particular. Dit betekent eigenlijk een prive-huis waar men kan overnachten. Onze “kotbaas” Jenny is lid van de Santeria, een godsdienst die veel wordt beleden op Cuba en afstamt van de slaven uit Afrika. Daar ze in haar eerste initiatiejaar zit, mag ze enkel wit dragen en mag ze ook niet gefotografeerd worden. Na ons geïnstalleerd te hebben en nadat de kamers verdeeld zijn, gaan we nog wat drank kopen. Ik slaap deze eerste nachten bij Jean en één van de meisjes; Marijke mag haar kamer delen met Wim. Karl en John worden bij de benedenbuur ondergebracht omdat er bij Jenny niet genoeg plaats is om ons alle achten te laten.

De drank wordt boven op het terras van het penthouse genuttigd, alwaar we de mogelijkheid krijgen om elkaar een beetje beter te leren kennen. Rond 11h30 ga ik als een van de laatsten naar bed tezamen met Jean, Karl, John en Marinette.



Apr 19, 2000 06:00 PM Cuba, een droom bestemming

Cuba, een droom bestemming Cuba, het land van Fidel Castro, sigaren en Che Guevara. Het is ook een communistisch land dat al jaren optornt tegen de almachtige boycot van de Amerikanen. Het land van Elian, het Cubaanse jongetje dat de inzet is van een juridische strijd over het hoederecht tussen de uitgeweken Cubanen in Miami en de vader die nog in Cuba verblijft. Ook is Cuba een land met prachtige landschappen, een land dat de laatste tijd meer en meer ontdekt wordt door de toeristen, hoog tijd dus om dit land te gaan bezoeken.

Ik heb samen met Jean deze reisbestemming uitgekozen en omdat het reizen met een groep, doorheen Australië, verleden jaar zo goed is meegevallen ga ik er dit jaar weer voor. We besluiten om met joker naar Cuba te reizen, dit in een kleine groep met minimaal 5 en maximaal 7 personen. Als we op 1 april naar de startvergadering gaan in het via via café in Antwerpen, weten we nog niet met hoeveel we uiteindelijk zullen zijn. We hebben al weet van minimaal 4 personen, maar het blijft toch afwachten of het aantal wordt gehaald. Als we naar het lokaal gebracht worden merken we al dadelijk dat we met 7 zijn: John Claes (45), Antwerpen, belastingambtenaar; Wim Rijckmans (27), Wilrijk, bediende in de transportsector; Karl van Rossem (33), Dendermonde, belastingambtenaar; Marijke Versluys (24), Bredene, studente internationaal recht; Nele de Zutter (26), Gent, graficus en dan tenslotte nog Jean en ikzelf. De gids is Marinette Vandevyvere, althans dat hoopt ze toch, want een collega van haar moet waarschijnlijk geopereerd worden en dus is er een kleine kans dat zij deze tocht niet kan begeleiden. Na de vergadering is het duidelijk wat tijdens de tocht zal gebeuren, veel met het openbaar vervoer reizen en de overnachtingen zijn bij gastgezinnen en dit alles met een flexibele reisroute. We kunnen dus nooit nauwkeurig zeggen waar we uithangen, maar één ding weten we wel, op 1 mei zullen we in de parade meelopen die voor Fidel Castro zal voorbijtrekken.



Sep 24, 1999 06:00 PM Coffs Harbour

Coffs Harbour Om 5h05 komt Angus de kamer binnen om ons te wekken, het is zaterdag 25 september. We gaan namelijk naar de zonsopgang kijken rond 5h45. Peter, Gill, Seb, Angus, Lori, Paulien, Sharon, Shane, Michelle en ikzelf zijn op het strand aanwezig om dit mee te maken, sommigen kijken van iets verderop, maar de meesten liggen nog zalig in hun warme bed. De zonsopgang is niet zo spectaculair omdat er bijna geen bewolking aanwezig is, maar het is toch een beetje speciaal. Je ziet de zon opkomen langs een klein eilandje in een oranje gloed. Ook Steward, de fotograaf komt opdagen om enkele foto’s te maken. Dit heb ik nog niet verteld, maar Steward is een fotograaf die normaal in het Australisch nationaal museum werkt, maar nu al meer dan een jaar voor Contiki de foto’s schiet om in de brochures te zetten. Hij heeft dus al heel wat trips gemaakt rond de wereld, enkel Afrika heeft hij niet gedaan. Een toffe gast. Als we terug naar onze bungalow gaan, bedenken ik en Peter dat we liggend vanuit ons bed ook de zonsopgang hadden kunnen zien.



Sep 24, 1999 06:00 PM Coffs Harbour

Coffs Harbour We zetten nu een paar video’s op om naar de bengisprongen en skydives van Seb, Angus en Shane te kijken: dit is spectaculair. Na het ontbijt vertrekken we naar de laatste halte van onze tocht: Sydney. We stoppen rond lunchtijd in een klein plaatsje waar er van bus wordt gewisseld. Met deze nieuwe bus, de Contiki bus was reeds geboekt voor een andere tour, rijden we Sydney binnen over de Harbour Bridge en hier zien we dan ook onze eerste glimp van het operahuis. We rijden naar Mrs Macquarie’s chair om een groepsfoto te laten maken met de Harbour bridge en het operahuis op de achtergrond. Helaas zijn er al een aantal mensen verdwenen in Brisbane, die we dus jammer genoeg zullen missen op deze foto. We maken een korte wandeling van een tiental minuten doorheen het park, waar er blijkbaar 3 huwelijksreportages bezig zijn.



Sep 24, 1999 06:00 PM Eindelijk in Sydney

Eindelijk in Sydney We vertrekken nu naar ons hotel in Sydney, het Aarons hotel kort bij Darling Harbour. Hier nemen we afscheid van een aantal mensen die helaas al moeten vertrekken, maar de meerderheid gaat mee voor het afscheidsdiner en party in de retrodiscotheek. Ik en Peter belanden weer op dezelfde kamer en we nemen een snelle douche en verfrissen ons en gaan dan een pint drinken met Brian, Leslie en Pieter-Paul in een Ierse pub. Brian en Leslie hadden deze zien liggen toen ze een korte wandeling hadden gemaakt.



Sep 24, 1999 06:00 PM Onze eerste avond in Sydney

Onze eerste avond in Sydney Met de boetes die verzameld zijn (armen kruisen, vloeken, links drinken, .....) hebben we een 600 dollar verzameld. Dit dient om onze drank van deze avond te betalen. We verzamelen aan het Aarons Hotel en daar is het dan wachten op de taxi’s. Maar ik ben het beu om te wachten en besluit om naar de retro te wandelen. Het kan hooguit een half uur ver zijn en we wachten al 15 minuten op die taxi’s. Een aantal mensen gaan met me mee en we arriveren niet lang na de mensen die een taxi genomen hebben. Het eten is goed en het boetegeld is na een goed uur al opgesoupeerd, dat gaat verdomd snel, want we hebben nauwelijks gedaan met eten. Dan begint de lange laatste dansnacht. Iedereen staat op de dansvloer en de sfeer is zeer uitgelaten. Yuki is goed aangeschoten maar Jen daarentegen is stomdronken, ze staat als een zombie op de dansvloer en Carole en ik hebben haar regelmatig naar haar stoel moeten slepen. Een buitenwipper eist zelfs dat we haar weg brengen omdat ze dronken is, maar we kunnen hem bepraten en ze kan dan toch nog blijven. Maar iedereen amuseert zich geweldig en dan begint ook langzaam het besef te groeien dat dit de laatste avond is en dat we een aantal vrienden zullen gaan missen. Het begint dus stilaan tijd te worden om afscheid te nemen van iedereen die op deze trip toch vrienden zijn geworden. De ene na de andere verdwijnt langzaam, na een omhelzing, tot misschien ziens en het gaat je goed. Het geeft eigenlijk een beetje een raar gevoel. Je voelt een gemis maar het dringt nog niet echt tot je door, omdat je nog aan het feesten bent met de anderen om je heen. Rond 2 uur willen Carole, Deb en Peter ook terug naar het hotel gaan, Lizzie en Rebecca beloven om Jen terug te brengen en vragen mijn hulp om haar te ondersteunen. Jen wil terug naar haar hotel wandelen, ze wil van geen taxi weten, dit is weer een wandeling van een goede 30 minuten. Ze houdt namelijk van wandelen. Ik ondersteun haar en breng haar samen met Lizzie en Rebecca terug. Ze stuurt ons zelfs nog een beetje de verkeerde kant uit, maar met de hulp van haar kaart van Sydney vinden we haar hotel toch terug. Rond 3 uur kruip ik dan uiteindelijk ook in mijn bed.



Sep 23, 1999 06:00 PM Cape Byron

Cape Byron Vandaag, vrijdag 24 september, komen we weer een stuk dichter bij Sydney: het einddoel is Coffs Harbour. We nemen een grote stop in Cape Byron waar we een kijkje nemen aan de vuurtoren. Je hebt hier een prachtig uitzicht over schitterende stranden. Cape Byron is het meest oostelijk punt van het Australische vaste land. Iets later stoppen we in de stad zelf, waar we gebruik maken van de tijd om een wandeling te maken op het strand. Je ziet hier veel zonnekloppers en verschillende groepen die leren surfen. Nadien hebben we nog een kleine lunch verorberd en doorgespoeld met enkele glazen bier.



Sep 23, 1999 06:00 PM Coffs Harbour

Coffs Harbour Dan gaat de tocht verder naar Coffs Harbour. Hier krijgen we met alle 7 overblijvende single mannen een grote bungalow toebedeeld: Angus, Andy, Pieter-Paul, Shane, Seb, Peter en ik. Maar hier kunnen we gemakkelijk met 10 personen overnachten. We hebben de grootste bungalow gekregen, 2 badkamers, 3 slaapkamers, keuken, wasruimte en een grote gemeenschappelijke ruimte waar je gemakkelijk 50 mensen in kunt onderbrengen. Het weer is een beetje overtrokken, maar toch beginnen we met een volleybalwedstrijd. Dit keer hebben we een net, maar is het terrein toch wat kleiner dan normaal en ook het net hangt niet hoog. Ik kan namelijk zonder te springen aan de bovenkant van het net geraken. Het blijft gelukkig bij de bewolking en onze stijve benen hebben nu toch genoeg beweging gehad. Voor het diner ledigen we mijn en Shane’s fles whisky en nadien zitten we nog in de bar tot middernacht.



Sep 22, 1999 06:00 PM Springhook Nationaal Park

Springhook Nationaal Park Dag 20, donderdag 23 september, om 9 uur vertrekken we voor onze mountainbike trip downhill. We worden opgehaald door een minibus met een aanhangwagen vol mountainbikes. Je vraagt je waarschijnlijk af wie wij zijn, wel de volgende personen gaan mee om deze trip te maken: Barbara, Marie-Ann, Kirsty, Pieter-Paul, Jen, Karina, Carole, Daphne, Brian, Leslie en ikzelf. We stoppen onderweg ergens om naar een kleine waterval te gaan kijken waarna we nog een stop houden om enkele woudparkieten te gaan voederen. De begeleiders doen wat jam op een bordje en de parkieten komen al aangevlogen. Een bonte mengeling van kleuren. Als je het bordje vasthoudt, dan zetten ze zich zelfs neer op je handen, armen, schouders en er zijn er zelfs die zich op mijn hoofd nestelen. Deze vogels zijn niet bang voor mensen. Dan gaan we naar Springhook Nationaal park.

Page: 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14

Publish your own story!


  Terms and Conditions    Privacy Policy    Press    Contact    Impressum
  © 2002 - 2024 Findix Technologies GmbH Germany    Travel Portal Version: 4.2.8