Free travel home page with storage for your pictures and travel reports! login GLOBOsapiens - Travel Community GLOBOsapiens - Travel Community GLOBOsapiens - Travel Community
Login
 Forgot password?
sign up


Top 3 members
wojtekd 170
Member snaps
travelalain

Alain's Travel log

about me      | my friends      | pictures      | albums      | reports      | travel log      | travel tips      | guestbook      | activities      | contact      |

I try to add here my travel journals in Dutch and English so that people can see what I'm doing when on a trip.

Log entries 71 - 80 of 284 Page: 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13



Apr 29, 2000 06:00 PM Havana, La Regla aan de overkant

Havana, La Regla aan de overkant Na een wandeling doorheen Havana Vieja nemen we zondag 30 maart, de overzetboot naar La Regla waar we in een verzengende hitte door de schijnbaar verlaten straten rondwandelen. De zon staat al loodrecht boven ons en de hitte zit gevangen tussen de muren van de gebouwen. La Regla is een wijkje van Havana waar de mensen toch minder opdringerig zijn ten opzichte van de toeristen. Als eerste gaan we een Santeria-kerk binnen, maar de meesten worden al snel terug buitengezet omdat we niet met een korte broek binnen mogen. We wandelen dan een beetje doelloos doorheen de straten op zoek naar een museum waar niemand naar binnen wil. We passeren een gebouw waar een comité ter verdediging van de revolutie zetelt en krijgen een beetje uitleg van deze mensen. Ook kunnen we een kijkje nemen bij de sociale verkiezingen die vandaag op het programma staan. Dan wandelen we naar het Lenin monument, waar we een kijkje nemen in het kleine museum. Na dit bezichtigd te hebben, besluiten we te gaan eten. John heeft weer een Cubaan aan zich hangen. Hij lijkt wel een magneet waartoe ze aangetrokken worden. Hij wordt al dagen achtervolgd, aangeklampt en begeleid door de Cubanen en het zal de rest van de trip ook niet anders zijn.



Apr 29, 2000 06:00 PM Een orginele taxi rit

Een orginele taxi rit Na het eten wandelen we terug in de richting van de veerboot en hier proberen we ook nog eens onze pasjes te oefenen voor de parade van morgen. John doet een aantal rare capriolen wat bij de Cubanen een gefrons en een lach op hun gezicht tovert. Nadien proberen we nog een alternatief, een beetje zigzaggend van links naar rechts, begeleid door het fluitje van John. Een Cubaan biedt ons een lift aan in zijn 50 jaar oude Chevrolet break. We gaan op zijn aanbod in en gaan dan met zijn zevenen naar Castillo el Morro: Karl is ondertussen terug naar Havana. John mag zich voorin nestelen tussen de chauffeur en de begeleider. Het is een prachtig zicht als je hem daar ziet zitten tussen die 2 Cubanen. De anderen zitten 3 aan 3 op de 2 banken achterin. Als John een sigaret begint te rollen, houden ze hem goed in de gaten. Ze denken in eerste instantie aan cannabis en aanverwanten. De chauffeur die met een rotgang van wel 40 km/h door de nagenoeg verlaten straten scheurt, zou zijn ogen beter op de baan houden. Door het staren raakt hij ettelijke malen bijna de stoep. Na wat het lijkt een eindeloze tocht worden we aan de vestiging afgezet en nemen we afscheid van deze Cubanen.



Apr 29, 2000 06:00 PM Het fort van Havana

Het fort van Havana We bekijken de dikke vestigingsmuren, het geschut en genieten van het uitzicht op La Habana zoals de Cubanen zeggen. We bezoeken nog het kleine museum en besluiten dan in plaats van het fort te bezichtigen naar het andere fort te wandelen en we nemen daarvoor een binnenweg die ons voor de enorme vestigingsmuren brengt. Maar dit paadje leidt alleen maar voor de omwalling door en geeft ons geen enkele kans om binnen te geraken. Als we de andere kant inslaan, komen we terug op de hoofdweg uit. Hier worden we al dadelijk door een taxichauffeur aangesproken die ons in 2 schiften naar de stad terugbrengt, vanwaar we terug naar onze casa wandelen. Na een opfrisbeurt kleden we ons om om te gaan dansen. Hier zien we dat Karl onderweg een meisje heeft leren kennen. Zij is op vakantie en verblijft bij haar oom in Havana. Ze willen deze avond op stap gaan. Zij zou hem gevraagd hebben hoe laat het was en hij heeft haar dan de weg gevraagd naar de casa, maar volgens mij hebben ze de weg van het hart gevonden. Ze wacht boven op het terras op hem terwijl hij zich aan het verfrissen is. We gaan nu allen tezamen naar de les, zonder John die naar een bolerovoorstelling gaat kijken,. Ook Karl zijn vriendin gaat mee om eventueel mee te doen als er meisjes te kort zijn. In de les gaat het redelijk met de danspasjes, vooral tezamen met Iesbeth. Zij begeleidt en stuurt me nu en dan bij en ik heb het gevoel dat het redelijk goed gaat. Maar als ik met Daisy moet dansen, is het andere koek, het lijkt wel alsof zij staat te wachten op een fout om alles stil te leggen. De andere twee meisjes weten nu en dan ook niet wat ze moeten doen en ik kan ze dus niet zien als een volwaardige partner waarvan je iets kan leren. Ze kunnen alleszins beter dansen dan ons. Maar Iesbeth geeft me vertrouwen en ze zoekt me regelmatig zelf op om met haar te dansen, blijkbaar omdat Karl zijn vriendin heeft meegebracht wil ze met hem niet meer dansen. Na de les gaan we samen met de leraars (Julio en Daisy) en enkelen van hun vrienden naar de casa de la cultura waar er een dansfeest plaatsheeft.



Apr 29, 2000 06:00 PM Een dansavond in Havana

Een dansavond in Havana Maar er is blijkbaar iets misgelopen met hun afspraken aangaande het vervoer. Na veel vijven en zessen stel ik voor om naar de weg te gaan en daar een taxi aan te houden die ons dan maar naar de Casa de la cultura moet brengen. Maar eerst probeert een vriend van Julio nog snel 20 dollar te verdienen met het voorstel ons allemaal naar de Casa de la Cultura te brengen. Maar die vlieger gaat niet op, met twee taxi’s kost het ons maar 6 dollar. Buiten wachten we totdat iedereen gearriveerd is en als we naar binnen gaan is er net een prijsuitreiking bezig. Als iedereen zijn prijs in ontvangst heeft genomen, begint er een band te spelen. Na een tijdje komt Marijke me vragen om met haar te dansen, maar dit wil niet zo goed vlotten. Ik geraak maar niet in het juiste salsa-ritme. Ook Nele vraagt me nadien ook eens, maar opnieuw dat ritme dat me parten speelt. Als je nadien Nele, Marijke, John en Marinette op de tonen van de salsa over de dansvloer ziet zweven, merk ik dat deze lessen toch iets opgebracht hebben.

Als deze eerste groep stopt met spelen, zien we een optreden van een zeer populaire groep Cubaanse rappers, die op veel bijval kunnen rekenen van het jongere publiek. Zij worden dan afgelost door een dj die enkele modernere dansplaten draait, waar we al dansend in opgaan. Toch nog iets waarop ik kan bewegen. De avond wordt terug afgesloten met die eerste groep. We zien een kleine Cubaan, misschien nog geen 4 jaar oud, al huppend en springend zijn ouders uitdagend op de dansvloer. Een plezier dat dat kereltje heeft, jong geleerd is blijkbaar oud gedaan. We hebben deze avond toch veel plezier beleefd en tegen de sluitingstijd oefenen ik en John nog eens onze 1 mei pasjes, al snel gevolgd door Nele en Marijke. Enkel Karl is niet meegegaan naar dit dansfeest. Hij is samen met zijn vriendin naar een parkje in Havana gegaan.



Apr 28, 2000 06:00 PM Havana, een middagje wandelen

Havana, een middagje wandelen Zaterdag 29 april, begint met het kopen van broodjes in de lokale bakkerij, een broodje voor een halve peso of 1 frank met de huidige koers van de dollar. In een marktje waar de boeren hun overschotten kunnen verkopen, kopen we een tros bananen voor 20 peso's en ons buikje is goed gevuld. Alleen zo’n droog brood neemt nog al wat tijd in beslag alvorens het door mijn keel is geraakt. We wandelen vandaag in de richting van de Malecon alwaar we over de dijk stappen en genieten van de zeebries onder de altijd aanwezige zon. Als we ons rustig neerzetten op het muurtje dat de dijk afsluit, zien we een visser, al snorkelend in het water met een harpoen waarmee hij al enkele vissen heeft gevangen. Iets verderop zie ik een andere visser op een rubberen binnenband, hij heeft blijkbaar ook iets gevangen. Ik merk dat hij zijn binnenband langzaam naar de kustlijn trekt en als hij aan land komt, wordt hij al dadelijk geholpen door een andere persoon. Ik merk opeens een vin op in het water en ga dan ook dadelijk kijken. Ja hoor, hij heeft een haai gevangen met behulp van een sterke staaldraad. Tezamen slagen ze erin het dier op het droge te krijgen. De anderen hebben ondertussen ook gemerkt dat er iets gaande is en komen ook meegenieten van dit uitzonderlijke schouwspel. Er staat veel volk toe te kijken hoe deze twee mensen de strijd tegen dit machtige roofdier uit de zee winnen. De haai spartelt nog een tijdje tegen, maar het is voor hem een hopeloze zaak, al vanaf het moment dat hij had toegehapt. Met het aas dat hij naar binnen heeft gespeeld, was zijn lot bezegeld.

De rest van de middag wandelen we langs de bezienswaardigheden van Havana en na ons middagmaal onder begeleiding van de muzikanten in “la Miramar” krijgen we de mogelijkheid om alleen een stapje in Havana te zetten. Tijdens het eten heeft John samen met Nele en Marijke nog een aantal dansen ten uitvoering gebracht onder begeleiding van die band. John is iemand die niet kan blijven stilzitten. Als die salsaklanken zijn oor bereiken, dan is hij verloren en moet hij bewegen. Ik heb hem nadien maar eenmaal zien stilzitten op deze klanken alsof hij een blok aan zijn been had, maar later meer daarover.



Apr 28, 2000 06:00 PM Een bekende uit het vliegtuig

Een bekende uit het vliegtuig Ik en Jean kuieren wat rond, langs een boekenmarktje en komen dan op een “rommelmarkt” terecht. Hier wordt echt van alles te koop aangeboden. We slenteren hier een beetje rond en er komt een persoon naast mij lopen die blijkbaar denkt dat ik uit Australië kom. Hij springt even rond als een kangoeroe om aan te tonen dat hij dat land kent en duwt me dan een papiertje onder de neus waarop staat dat hij stom is, kanker heeft en 4 kinderen moet onderhouden en daarom vraagt hij een dollar steun. Weer die originele manier om een toerist aan te spreken om hem wat dollars lichter te maken. We stappen hierna een cafeetje binnen, om een cocktail te drinken. Er speelt een bandje die voor de nodige sfeer zorgt. We zijn op zoek naar een daiquiri, die wel op het menu staat, maar ze kunnen blijkbaar enkel een mojito klaar maken. Ook de Cuba libre is uitgesloten. We houden het dan maar bij enkele biertjes. Hier zien we ook Stefan met zijn vriendin binnenkomen. Hem hebben we in de bus naar Havanna en op het vliegtuig leren kennen. We stappen terug op en besluiten om aan de ontmoetingsplaats maar iets te gaan drinken in afwachting dat de anderen daar ook aankomen. Aan de kathedraal zien we Marinette en Marijke zich juist ontmoeten en samen gaan we naar het stamcafé van Hemingway om iets te gaan drinken. Het is natuurlijk een toeristische trekpleister, maar ja, je moet het toch eens gedaan hebben. We bestellen 2 Cuba Libre’s en 1 mojito voor 14 dollar, de hoogste prijs die we in Cuba betaald hebben voor cocktails. Daarna gaan we terug naar de Kathedraal waar blijkbaar iedereen op tijd toekomt. Zelfs John komt op tijd aangewandeld, wat onze bewondering wegdraagt, want we hebben al een aantal maal op hem moeten wachten. Maar zoals verwacht komt hij niet alleen. Hij heeft weer een Cubaanse vriend meegebracht. Als een Cubaan ons aanspreekt, proberen wij hem allemaal af te wimpelen, enkel John begint er een gesprek mee, wat dan meestal met zich meebrengt dat hij altijd een Cubaan in zijn kielzog heeft hangen of zelfs blijft staan om met die Cubaan te praten.



Apr 28, 2000 06:00 PM De eerste dansles

De eerste dansles Nu volgt een snelle tocht naar onze casa om dan direct weer te vertrekken om naar de dansles toe te gaan. Vandaag dansen we met Cubaanse partners, maar helaas hebben ze 2 meisjes tekort zodat er regelmatig 2 mensen moeten wachten, wat natuurlijk niet bevorderlijk is voor het dansritme. Het gaat voor iedereen al beter, maar Wim heeft de neiging om de persoon achter hem regelmatig op de voeten te trappen. Het helpt als ik met Iesbeth dans, het knapste meisje, maar ook de beste danseres. Er wordt regelmatig van partner gewisseld, enkel de 2 meisjes hebben natuurlijk geluk, zij hebben altijd een partner, maar de jongens moeten nu en dan tegen het muurtje staan gluren. Ook Iesbeth wordt dus aan verschillende dansers gekoppeld, maar Karl palmt haar wel in. Nee, hij steelt haar zelfs een keer weg van Wim met de smoes dat hij het gewoon is om met haar te dansen. Kan je nagaan, zeg! Daisy heeft er soms de mismoed aan. Als haar danspartner tijdens het dansen een foutje maakt, krijgt ze het op haar heupen en legt de oefening stil. Julio daarentegen is veel beter in die zaken: hij corrigeert en gaat gewoon door. Het is nog een plezante avond geworden, zeker als je die passen al meer en meer onder controle krijgt. Maar ik heb wel tegen Marinette gezegd, dat als er morgen niet genoeg Cubaanse meisjes zijn, ik gewoon niet meer mee doe, omdat het zinloos is om geld te betalen om een tijdje tegen die muur staan toe te kijken. Daisy belooft om morgen voldoende partners in huis te hebben. We zullen zien. Na wat nieuwe danspasjes geleerd te hebben, maar met nog steeds die moeite met het ritme van de muziek, gaan we huiswaarts, waar we weer op het balkon gaan zitten met een fles rum en frisdrank. Morgen zullen we in Havana op stap gaan, maar vandaag genieten we nog na onder die sterrenhemel.



Apr 27, 2000 06:00 PM Een wandeling in Centaal Havana

Een wandeling in Centaal Havana Na een luidruchtige nacht (camions en hanen), met dank aan de uitvinder van de oorstopjes, begint dag 2 op vrijdag 28 april als ik besluit om, iets voor de alarmklok zou afgaan, op te staan: het is dan 7 uur. Nu neemt het langzame leven van Cuba zijn start. Rond 9 uur kunnen we dan eindelijk ontbijten: een aantal tortilla’s die we met elkaar delen, omdat het te lang duurt voor ze er allemaal zijn. En als om 10 uur Daisy langskomt, kunnen we afspraken maken aangaande de salsa-lessen. Ondertussen hebben ze mij gevraagd of ik de pot van de groep wil bijhouden wat ik aanvaard heb, daar er geen andere kandidaten zijn.

Na een wandeling doorheen Centraal Havana, waar we verblijven, komen we bij het huis van Daisy aan waar de deur angstvallig wordt opengedaan en we snel naar binnen verdwijnen. Kwestie dat de anderen niet mogen weten dat zij les geeft. Ik vraag me toch af hoe je in een volkse buurt, waar er veel straatleven is, je zoiets kan geheim houden. De lessen worden vooral geleid door de levensgezel van Daisy, Julio. Hij is een goede danser maar bovenal een geduldig man. We beginnen met de basisstappen 1,2,3, 1,2,3 uno, dos, tres, uno, dos, tres. Het is moeilijk om deze te volgen, want als je begint te tellen of na te denken, dan ben je verloren. We zijn rond 11 uur begonnen en al heel snel staat het zweet op ons gezicht, uno, dos, tres. De basisstappen zitten er al in, maar nu en dan is er toch een kleine hapering. Het is geruststellend om te zien dat de anderen ook moeite hebben Marijke, maar vooral Nele en John zijn er al heel snel mee weg. Zo’n drie uur durende sessie vergt veel energie wat zich vooral vertaalt in veel zweet. Vandaag zijn we nog elkaars partners, maar morgen zullen we allemaal een Cubaanse partner krijgen, kwestie van een ervaren persoon te hebben die je op je fouten kan wijzen. We oefenen er duchtig op los, de ene na de andere danspas wordt er ingepompt, allemaal op het ritme van uno, dos, tres. Maar ik zal dit nooit helemaal onder de knie krijgen. Ik mis namelijk dat gevoel voor ritme. Regelmatig gaat alles goed tot er weer een kleine hapering optreedt die me terug naar afstuurt, uno, dos, tres. Marijke bewaart haar geduld als ze met me aan het dansen is en ik voel me beter af met haar dan als ik moet dansen met Daisy, de lerares. Zij houdt niet van mensen die fouten maken en kan dan een beetje geïrriteerd reageren. Na deze exercitie van 3 uur rusten we even uit om daarna terug naar onze casa particular te wandelen.



Apr 27, 2000 06:00 PM Wandelen in Havana

Wandelen in Havana Na een korte verfrissing gaan we in de richting van het oude Havana, Havana Vieja genaamd. We doen hier een verkennende wandeling om de bezienswaardigheden te leren kennen. John wordt tijdens de wandeling aangesproken door een man op krukken, die nog in Angola heeft gevochten. Hij vraagt om wat geld zodat hij zijn kapotte kruk kan laten maken, want de overheid laat hem in de steek. John heeft hem dan maar een kauwgum gegeven, wat bij mij de reactie uitlokt, dat hij die tuttifrutti kan gebruiken om zijn kruk aan elkaar te plakken. Dit heeft een lachbui tot gevolg gehad. We zien in de verte de 2 forten van Havana. Ondertussen worden we tientallen malen aangesproken door Cubanen die ons naar een restaurant of een casa particular willen brengen. Iedereen hoopt op deze manier een portie van de toeristen mee te pikken. Maar al bij al snuiven we de lucht en de sfeer van Havana in ons op en dit alles onder een brandende zon. Aan het begin van de Malecon, de straat langs de zee, zien we een groepje Cubanen zwemmen en Nele gaat over de rotsen eens zien hoe het water aanvoelt. Ze vertelt ons dat het warm is en niet echt verfrissend is. Als we terug willen verdergaan, zien we een toerist naar een Cubaan stappen en hem vragen wat zijn lange zwembroek kost. Hij koopt uiteindelijk deze broek, doet hem aan en gaat ook een duik nemen in de Straat van Florida. Hier wordt dan weer de almacht van de dollar aangetoond: ‘vraag de prijs van iets en betaal in dollars en je zal het hoogstwaarschijnlijk wel bekomen.’ Maar zo kweek je ook die cultuur dat de toeristen geld genoeg hebben en dienen gepluimd te worden.



Apr 27, 2000 06:00 PM genieten in Havana

genieten in Havana We wandelen verder en zetten ons neer op het binnenterras van hotel Valencia om een mojito te gaan drinken. Dit is het drankje dat Hemingway gecreëerd heeft, wat lemonbladeren, die worden fijngestampt, ijs, water en rum. Het smaakt niet slecht, maar er zijn betere cocktails. We wandelen nadien nog wat rond door Havana Vieja en besluiten de avond met een etentje in onze casa. Als we willen betalen voor die eerste en tweede nacht krijgen we een grote discussie met Jenny. Het gaat over het aantal kamers die we in gebruik hebben. Zij wil er ons 5 aanrekenen, omdat John en Karl elk in een aparte kamer verblijven bij die onderburen. Maar zij hebben die kamers toegewezen gekregen en wij hadden maar om 4 kamers gevraagd. Maar na een lange discussie worden we toch in het gelijk gesteld en moeten we maar 4 kamers betalen.

We besluiten om een fles rum te gaan kopen en deze dan op ons terras verder te gaan nuttigen. Als we naar buiten gaan, komen we op de trap Johan, een joker reisgids en zijn vrouw tegen. Na een korte babbel laten we hen bij Jenny achter en gaan op zoek naar een dollarwinkel om nog rum, cola en fruitsap te kopen. Johan geeft ons enkele richtlijnen, maar een deel van de groep is reeds verdergelopen en slaat een verkeerde straat in. Zelfs dan vinden we nog een winkel waar we ons gerief vinden. Als we terugkomen, zitten Johan en zijn vrouw nog binnen bij Jenny en we nodigen hen ook uit op het terras voor het ledigen van de rum. We aanhoren hun reisverhalen over Cuba en luisteren met open oren. Het is een gezellige avond en helaas komt ook hier weer een einde aan.

Page: 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13

Publish your own story!


  Terms and Conditions    Privacy Policy    Press    Contact    Impressum
  © 2002 - 2024 Findix Technologies GmbH Germany    Travel Portal Version: 4.2.8