|
|
I try to add here my travel journals in Dutch and English so that people can see what I'm doing when on a trip. 
Sep 19, 1999 06:00 PM Fraser Island - een groot zand eiland
Dag 17, maandag 20 september, het is een rustige morgen vandaag. Rond 9 uur wandelen ik en Peter naar beneden en krijgen van Deb te horen dat we het ontbijt gemist hebben. Ja hoor, we wandelen want de helling is toch niet zo steil en de voertuigen mogen hier maar maximum 20 km/uur rijden en daarom lijkt de afstand veel verder dan hij in werkelijkheid is. We gaan naar de bakkerij voor een kleine hap. Dan doen we een kleine wandeling langs het Balargan circuit naar een uitkijkpunt. Als je van hieruit over de oceaan uitkijkt, dan lijkt het alsof de hele oceaan ondiep is aan deze kant. Het lijkt wel alsof er overal zandbanken zijn, je ziet als het ware de kleur van het zand door het water schijnen. Is dit oprukkend zand dat Fraser Island groter zal maken in de toekomst? We kijken hier namelijk op de Great Sandy Strait uit, met op de achtergrond Big en Littly Woody Island. Van hieruit slaan we een tweede wandelpad, de Beerillbee track in. Na een paar honderd meter zien we een spade en een bijl staan, achteloos achtergelaten. We laten dan ook deze kans op een fotosessie niet voorbijgaan en proberen voor de foto een grote boom te vellen.
|
Sep 19, 1999 06:00 PM Fraser Island - een leuke wandeling
Als we de baan kruisen die naar onze lodge leidt, komen we Liz en Rebecca tegen. Zij willen naar Lake McKenzie wandelen, dit is een dagtocht, maar ze zijn op zoek naar het juiste vertrekpunt. We wijzen hun even de weg en na nog een korte babbel gaan ze op weg. We volgen hen even later ook omdat onze wandelpaden voor een gedeelte samenlopen. Deze wandelingen hebben ons door het eucalyptuswoud gebracht, met verschillende soorten gombomen en een weelderige plantengroei. Als we na een uur wandelen aan de receptie komen, wandelen we nog even verder naar de bakkerij en zetten ons bij de anderen van onze groep neer. Iedereen zit hier te wachten om met de 4x4 een tocht te maken door het regenwoud van Fraser Island. Maar dan begint het te gieten en we vluchten allemaal de souvenir winkel binnen en nu maar hopen dat het weer beter wordt. Er is nu en dan een opklaring aan de hemel te zien en een half uur voordat onze begeleide tocht begint, stopt het met regenen. Ik denk nog eens aan Rebecca en Liz die op weg zijn naar Lake McKenzie en die waarschijnlijk goed nat geworden zijn. We praten nog wat na met de mensen die naar de walvissen zijn gaan kijken. Ze hebben er enkele gezien en zelfs een moeder en kalf samen zien springen.
|
Sep 19, 1999 06:00 PM Fraser Island - 4x4 wheel drive
We stappen nu in onze bus voor 30 personen en schokken over de zandwegen van Fraser Island. Dit eiland bestaat enkel uit een zandbodem. Het zand is hier eeuwenlang afgezet door de zee, tussen de twee grote rotsblokken, aan de uiteinden van het eiland. Een eiland van zand met daarboven een tropisch regenwoud, zelfs de beken kabbelen rustig voort over de zanderige bodem, geen kei of kleine steen in zicht. Merkwaardig, dit eiland van zand. Het is wel rijk aan zoet water en kent verschillende meren en beken. We rijden doorheen het tropisch regenwoud en maken kennis met verschillende soorten bomen en planten. We stoppen ook op 2 plaatsen. De eerste plek, central station, is een oud houthakkerskamp, waar er een kleine camping is gemaakt voor de toeristen. Hier zie ik ook mijn eerste dingo. We krijgen wat uitleg over de verschillende boomsoorten en wandelen dan naar een klein stroompje, de Wanggoolba Creek, dat in een klein dal stroomt. Hier kunnen we een wandeling langs dit stroompje maken. Met een tiental personen maken we van deze gelegenheid gebruik om al wandelend, doorheen dit zanderig oord, te genieten van de schitterende natuur. Zo nu en dan vangen we een glimp op van de zon, die dan met haar stralen het geheel een sprookjesachtige sfeer geeft. Je ziet kristalhelder water kabbelen over een zanderige bodem en dit alles is omgeven door groene planten en torenhoge bomen. Aan de andere zijde van het wandelpad worden we terug door de bus opgepikt: we zijn er zelfs een beetje vroeger dan hem.
Als we de tocht verderzetten, zeggen de mensen achteraan in de bus, dat de ranger met zijn bus een kleine terreinwagen heeft geraakt. Deze had zich langs de kant geplaatst om doorgang te verlenen. Maar blijkbaar hebben beide voertuigen elkaar even geraakt.
|
Sep 19, 1999 06:00 PM Fraser Island - de laatste avond
De volgende halte is Lake McKenzie, het grootste gecementeerde meer ter wereld. De ondergrond van dit meer is door het rottingsproces van bladeren en de druk van het water zeer hard geworden. Het water heeft ook een hogere zuurtegraad dan het andere oppervlaktewater, maar dit is altijd al zo geweest en heeft dus niets met de zure regen te maken. Ik had nog gedacht om hier een beetje te zwemmen, maar daar het al de hele dag miezerig is, heeft dit geen zin. We wandelen naar de oevers van het meer, waar ik mijn schoenen uitdoe en wat door het water wandel. Helaas begint het hier weer te regenen en vluchten we allemaal terug naar de bus, waar we schuilen onder een informatiebord. Na een kort 4-uurtje kruipen we terug in de bus en vertrekken terug naar ons resort. Deze 4WD is niet wat iedereen ervan verwachtte. Je schokt over het eiland, maar door de dichte bebossing kan je niet zo veel zien. Maar vooral het weer heeft zijn effect gehad. Maar we hebben wel een dingo zien lopen met een pak koekjes in zijn bek. Ze stelen alles, die beesten. We zijn dan ook op voorhand gewaarschuwd om niets te laten rondslingeren: ze gaan zelfs lopen met schoenen en camera’s als ze er de kans toe krijgen. Na de trip volgt er een snelle hap en dan een lange douche, en daarna nog enkele drankjes in de lodge. De avond wordt weer besloten in de karaoke-discotheek. Terug in de Lodge spreken we nog met Jen en Michele en ze beloven ons te wekken de volgende morgen, daar niemand van ons een wekker heeft.
|
Sep 18, 1999 06:00 PM Rockhampton en een moordspel
Na ons ontbijt om 7 uur, op de 16de dag, zondag 19 september, vertrekken we naar Rockhampton, voor de steenbokskeerkring, de zuidelijke begrenzing van de tropische zone. Hier haalt Gillian een grapje uit: ze zegt dat als je een tiental meter van het eigenlijke punt weggaat, dat je een temperatuursverschil voelt. Ja hoor, er is een verschil van 1 graad, gemeten met het horloge van Seb. Maar dit komt door de schaduw en de bomen aan die kant. De andere kant is niet zo schaduwrijk en dus warmer.
Gillian introduceert nu een moordspel, iedereen moet een item en een plaats op een papiertje schrijven. Deze worden in 2 zakken gedaan, waaruit iedereen dan een papiertje moet halen. Dan krijgt iedereen ook de naam van de te vermoorden persoon. Als je dan je moord hebt uitgevoerd, moet je zijn opdracht overnemen totdat je alleen overblijft. Mijn slachtoffer is Peter Paul, de Italiaan. Ik moet hem doden als hij in een bar een VB zit te drinken met zijn rechterhand en het wapen is een surfplank. Wat een combinatie. Een VB is een bier, Victoria Bitter. Na de lunchstop, 1 uur later, zijn er al 2 doden gevallen, benieuwd wie er overblijft. Gewoonlijk zijn het de meest gekke combinaties die dit spel het langst overleven. Rond 16h00 gaan we aan boord van de catamaran die ons naar Fraser Eiland brengt.
|
Sep 18, 1999 06:00 PM Fraser Island
Fraser Island, is het werelds grootste zandeiland, met een oppervlakte van 163.000 vierkant km en een lengte van 124 km. Nergens anders ter wereld kan je de torenhoge bomen van een regenwoud hun wortels in het zand zien slaan, enkel overlevend door de voedingsstoffen die ontstaan door de afbraak van de andere planten en het overvloedig aanwezig zijn van zoetwater meren en stromen. Voor de kusten van Fraser Island liggen ook meer dan 50 scheepswrakken.
Als ik buiten op het dek ga staan, waai ik bijna weg en als ik na een tijdje terug naar binnen ga, zie ik een baseballpet in het water vliegen. Als we aanleggen, gaan we direct naar de eetzaal waar we onze kamer indeling krijgen. Als dit gebeurd is, vertelt een verantwoordelijke van het Kingfisher Bay Resort ons nog enkele bijzonderheden. Er is bijvoorbeeld een shuttlebus voorzien op bepaalde tijdstippen die ons van de eetzaal naar de lodge brengt. Hij raadt ons aan om deze te gebruiken omdat we over een steile helling heen moeten om onze lodge te bereiken.
|
Sep 18, 1999 06:00 PM Fraser Island - een avondje op stap
We nemen deze shuttlebus en inderdaad hij moet over een steile helling heen alvorens we aan de lodges komen waar we zullen verblijven. Onze lodge, die omvat een grote gemeenschappelijke kamer waar 4 slaapkamers voor elk vier personen en een tweepersoons kamer op uitkomen. Wij hebben de enigste jongenskamer in deze lodge en zijn dus omgeven door 12 meisjes en Jamie en Valerie. Deze avond staat er karaoke op het programma, waar we met de volledige groep samen onze morningsong ten gehore brengen. Eigenlijk was dit liedje eerst aangevraagd door een groep van connections die ook hier logeren. Maar Gill had dit wonderbaarlijk gezien en had dan natuurlijk de namen verwisseld. De mensen van connections kijken een beetje verwonderd als wij hun lied aan het zingen zijn. De ganse avond is het een komen en gaan van verschillende personen die proberen te zingen. We brengen nog een lied ten gehore met de zeilbemanning, natuurlijk het liedje: “We are sailing”. Na de karaoke wordt het geheel omgetoverd tot een discotheek. We maken hier veel plezier en ik heb nu al 2 personen gedood. Ik had geprobeerd om een surfplank vast te krijgen, maar ze hadden geen klein exemplaar liggen achter de bar, wel stond er buiten een plank van 2 meter hoog die gebruikt wordt om redders op te leiden. Ik heb dan maar om een foto van een surfplank gevraagd en daarmee dan Pieter-Paul gedood. Anja was mijn tweede slachtoffer, ik moest haar doden met een pen in een discotheek. Dus 2 moorden op 2 minuten tijd, maar de volgende zal niet zo eenvoudig zijn. Ik moet namelijk Angus doden in de wasserij met een kam. Maar misschien hebben ze mij al voor die tijd omgebracht. Het is al ver over middernacht als ik terug naar mijn kamer ga, met de voorlaatste shuttlebus.
|
Sep 17, 1999 06:00 PM Yeppoon - terug aan land
Het is dan al dag 15 en zaterdag 18 september. Een aantal gaan voor een snelle douche, zodat ze zich terug een beetje fris voelen terwijl de anderen op de bus wachten. We worden nu eerst afgezet in Mc Cay waar we op de anderen moeten wachten die van Long Island komen. Dan begint de lange tocht naar Yeppoon. Hier maken we dan ook voor het eerst kennis met Brian en Leslie van New York. Ze hebben de groep vervoegd op Long Island, ze waren verbaasd toen ze vernamen dat er een bus van Contiki zou aankomen met 35 man. Ze hadden namelijk aan de receptie gevraagd of er al andere mensen van Contiki in het hotel aanwezig waren. Ze dachten namelijk dat de tour in Long Island zou beginnen. We nemen onderweg een lunchstop in een kleine truckstop. Deze mensen nemen rustig hun tijd om iedereen te bedienen. De lunchstop is bijna gedaan als de laatste persoon zijn bestelling krijgt. Rond 16h30 komen we in ons hotel aan, het Capricorn International Resort. Hier nemen we dan de tijd om te douchen en om onze was te doen. Dit is een prachtig hotel, met eigen golfbanen en meer, jammer dat we hier maar 1 nacht verblijven.
|
Sep 17, 1999 06:00 PM Yeppoon - een krokodillen farm
Om 17h45 vertrekt de bus naar de Koorona krokodilfarm, voor een diner met rondleiding. Onderweg zien we een bos dat in de vlammen opgaat, volgens ons is het wel een gecontroleerde brand. Overal langs de weg staan voertuigen en we rijden zelfs kort langs de vlammen door. Soms worden bepaalde gebieden aangestoken om een brandgang te maken, om bij een echte bosbrand de schade te beperken. Als we op de farm aankomen, nemen we een biertje en zetten ons neer. Er wordt muziek gespeeld door een man met zijn gitaar, begeleid door achtergrondmuziek op een cassette. Deb herkent dadelijk onze morning song en begint mee te klappen en te zingen en de rest van onze tafel valt al zeer snel in. Ook het volgende liedje klinkt zeer bekend en wij blijven dus meezingen met hem. Als hij dan ook nog eens het liedje speelt van “give me a home under the gumtrees” begint de hele tafel mee gebaren te maken. We hebben dit namelijk, in de bus, geleerd van Gill. De andere tafels zijn niet zo enthousiast als ons en doen maar mondjesmaat mee, maar wij hebben zeer veel plezier. De zanger is een beetje verbaasd van het succes dat hij heeft en wij amuseren ons kostelijk door mee te zingen en te klappen. Het is hier dat we krokodil kunnen proeven en de meesten besluiten dit dan ook te doen.
|
Sep 17, 1999 06:00 PM Yeppoon - Krokodillen aan tafel
Tussen de verschillende gangen door worden we rondgeleid doorheen de boerderij. We wandelen samen met de eigenaar tussen de kooien van deze grote dieren. We zien ze liggen in de lichten van de schijnwerpers die we meegekregen hebben. De eigenaar voedert ze en gaat zelfs bij deze dieren in de kooi om wat meer uitleg te geven. Deze beesten zijn razendsnel als het gaat om een prooi in hun bek te nemen, het aas verdwijnt dan ook in hun bek die dichtklapt in een fractie van een seconde. Denis amuseert zich door achter de meisjes te sluipen en ze de stuipen op het lijf te jagen. Dit lukt hem meermaals. In deze boerderij worden de krokodillen gekweekt voor hun huid, hun vlees en alles wat ze nog kunnen gebruiken. We leren het een en het ander bij over deze geweldige dieren. De maaltijd is prachtig, de sfeer formidabel, kortom een dubbelgeslaagde avond. De eigenaar vertelt ons dat er de laatste 5 jaar nooit meer ambiance geweest is als deze avond. Als afsluiter na het dessert komt hij binnen met een kleine krokodil, nog een baby. Hij heeft zijn bek dichtgebonden en iedereen krijgt de kans om deze babykrokodil vast te houden om een foto te laten maken. Dit is voor iedereen een geslaagde afsluiting van een formidabele avond. Na nog een laatste drankje in de hotelbar gaan we slapen in een echt bed na die 3 nachten aan boord, zalig.
|
Page:
7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17
|
|
|
