|
|
I try to add here my travel journals in Dutch and English so that people can see what I'm doing when on a trip. 
Oct 11, 1998 06:00 PM We booked the wrong tour, how can that happen?
Monday the 12 started with sunshine. We were already thinking about our braai that evening, but let’s think about the wine trip first. We being picked up with a taxi and brought to Cape Town. There started the confusion. We went to the wrong office. This was a regular buss office and not the one from the tour. So I had to call the hotel to find out which tour they booked. A nice person from Europcar helped me out. The bus was on time and we get in. A girl was already in the buss, Kathryn I think, a Polish girl who already lived her whole live in Germany. She is a nurse. We had a nice talk to her. But we find out that we are on a Peninsula tour and not on a wine tour. The lady in the hotel made a wrong suggestion to us. But we made the best of it. We saw some places we already had seen, but also a lot of places we didn’t saw before. So at the end it was OK. Saw the penguins, the seals and also the botanical gardens in Kirstenbosch. These botanical gardens are very impressive, big, very big. You can walk there for hours and hours and don’t see everything. But there was a lot of rain and we were very lucky that at each stop it also stopped raining. We came along the hotel and asked the driver to stop to get some jackets. We were sitting there in shorts and that was OK, but no jacket for the rain was a little bit worse. But with the rain, our braai plans are falling into the water. John was already waiting for us and because we didn’t have any wine (we wanted to buy that on the wine-trip remember), he proposed to go to a small restaurant a village further or go to Muizenberg. For Muizenberg we needed a car and there are possibilities to go out. John tried to find out if the reckies are still driving. They stopped at 6 o’clock in the evening. The small restaurant it will be. Just a walk of 10 minutes across a dark golfcourse. But this was one of the first contacts with the local people. They are all friendly and nice. Not as in the States that they are only friendly into your face. John was a good example of the SOUTH AFRICA-friendliness. We met more people like that.
|
Oct 10, 1998 06:00 PM De verdere verkenning van Kaapstad
Zondag 11 oktober start weer als een prachtige dag. We vragen aan de receptioniste om ons morgen een tocht naar de wijnlanden te boeken. Ze doet dit voor ons en op onze vraag boekt ze er ook een taxi bij, want drinken en rijden gaan niet samen. Vandaag gaan we nog een dag in Kaapstad doorbrengen. We willen tenminste de Tafelberg, het 2 Oceans aquarium en het Waterfront bezoeken. De Tafelberg is een ervaring, opgaande in een kabelkar en dat prachtig warme weer. De kabelkar heeft een draaiende bodem en hierdoor kan je de hele omgeving in je opnemen terwijl je naar boven glijdt. Je kan zeer ver kijken. Als je de tafelberg zo bekijkt, valt je direct de vlakke top op. Het is net alsof de mens deze top heeft afgevlakt.
Omhoog gaand zie je een aantal mensen naar de top wandelen. Ook zijn er mensen de berg aan het beklimmen. Je ziet ze hun lunch eten op een klif, met hun voeten hangende boven een gapende leegte onder hen. Nee, dit is niets voor mij, omdat ik een beetje hoogtevrees heb. Maar het uitzicht is adembenemend. Ik moet die mensen wel bewonderen. We hebben boven op de top rond gewandeld. De top lijkt echt afgevlakt. De tafelberg steekt 1086 meter boven de zeespiegel uit. Vanop de Tafelberg heb je een prachtig zicht op Kaapstad, Lions Head en kan je zelfs een glimp van Robben Eiland opvangen.
De volgende halte is het 2 oceans aquarium en daar zien we de wonderen van de zee aan onze ogen voorbij zwemmen. Het voederen van de haaien zou één van de hoogtepunten moeten worden, maar ze lijken niet hongerig. In het bassin waar deze haaien en roggen rondzwemmen tezamen met andere grotere vissen, begeven zich 3 duikers. Zij halen voedsel uit een afgesloten kist en proberen het in de mond van de haai te stoppen. Maar ze willen niet bijten. Ze blijken geen honger te hebben. Dit is dus een kleine teleurstelling, maar wat geeft het. Ook Waterfront was zeer levendig. Een heleboel mensen, winkeltjes en veel dingen te doen.
En weer een avond doorgebracht in het bar en restaurant van het resort. John vertelt ons dat morgen, maandag het restaurant gesloten is en wij stellen voor om samen met hem te gaan barbecuen (braai in het Zuid-Afrikaans). Hij gaat akkoord en zal zorgen voor het vlees en wij beloven om enkele flessen wijn van onze wijntrip mee te brengen.
Maar even terug naar gisteravond. John overhaalt ons om samen met een internationale groep (Duitsers en enkele Nederlanders) een barbecue te houden. We gingen akkoord als er maar enkele Nederlanders in de groep zijn. “Only a few”, “slechts enkele” zegt John. Die avond, jammer, maar het is een volledige groep uit Nederland, die hun laatste avond in Zuid Afrika willen vieren. Maar 15 mensen, maar met lawaai voor 50. In dit resort is er ook een duikersschool, uitgebaat door een Nederlands koppel. Hun reactie op dit verbale geweld was: “Ik ben geen Nederlander meer, Ik ben Zuid-Afrikaan nu”.
De braai is geslaagd. John brengt het eten in het restaurant en we laten de Nederlanders als eerste aanvallen, waarna we aansluiten. Maar wij eindigen de braai, door het laatste stukje vlees weg te kapen voor de neus van een verbouwereerde Hollander. Deze laat dat dan ook op zijn typische asociale manier blijken. Nou zeg, nu nemen die Belgen ook nog het laatste stukje vlees weg, moet je dat nu zien, zeg. Ik heb niets meer. De Hollanders zijn dus op hun gekende manier aan het klagen. Ondertussen beginnen de andere mensen ook verveeld te worden door dit lawaai. Maar gelukkig is het hun laatste avond en vertrekken ze morgen terug naar huis. Naar buiten gaand wens ik hun allemaal een prettige vlucht terug naar huis. Zij wensen ons hetzelfde toe, waarop ik met pretlichtjes in mijn ogen vertelde dat wij nog 5 weken voor de boog hebben. Je had die gezichten moeten zien die zij trokken, onbeschrijfelijk.
In de vooravond heb ik ook nog even naar mijn e-mail vriendin Angie gebeld. Ons eerste contact buiten de e-mail. Zij was blij en verrast dat ik had gebeld. Zij zat in haar auto huiswaarts met haar altijd aanwezige GSM.
|
Oct 10, 1998 06:00 PM Going up Table Mountain in Cape Town
Sunday 11 October started as another beautiful day, we had asked the lady at the reception to book us a wine-trip for tomorrow and she did that morning and also had to arrange a taxi, because drinking and driving doesn’t go together. Our plan is to go at least to the Table Mountain, 2 Oceans aquarium and the waterfront. The Table Mountain was an experience, going up with the cable car and then that beautiful weather, we could see very far. I can’t believe that it was possible to have such a flat top on that mountain. It seems like the humans flattened it.
Going up we could see a lot of people walking towards to top and also there were people climbing the mountain. People eating there lunch at a ridge with a gaping emptiness below them. As I have some fear of heights, this is nothing for me. But the view is impressive. I admire the people sitting there. We walked around the table (flat surface) and it stays warm. This Table Mountain is 1086 meter above sea level. We could see Cape Town and Lions Head and also had a glance at Robbeneiland. Afterwards we went to the 2 oceans aquarium and saw the wonders of the sea. The feeding of the sharks should be the highlight, but it seems they weren’t hungry. There were 3 divers in the waterbassin between the sharks, ray or tornback and other fish. They took the food out and even when they try to shove it into the mouth of a shark, they don’t bite. No hunger it seems. So this was a little disappointment, but so what. It was nice to visit all those different kind of fish. Also waterfront was alive. A lot of people and shops and things to do. Another evening spend in the bar and restaurant in the resort. John told us that Monday the restaurant is closed and we proposed then a braai (Barbecue) together with him. He agreed and will buy the meat for us and we bring then the wine from our wine trip.
The evening before, he talked us into a braai with a international company (Germans and a few Dutch), we agreed if there are not too much Dutch in the group. “Only a few” says John. That evening, a shame it was a Dutch group at there last evening in South Africa. Only 15 people but noise for 50. At the resort there was also a diving school run by a Dutch couple. But the reaction of the women was, I’m not Dutch anymore I’m South-African now.
The braai was fine. John brought the food inside the restaurant and we finished it, but the Dutch complained and also other people started to get ennoyed by this group. Luckily it is their last day. I wished them at the end of the evening a nice trip home and they did the same for us, but then we told them that we still had 5 weeks to go. Those faces that they made are indescribable. That evening was also the first contact between Angie and me. Angie is my e-mail girlfriend in Pretoria. This was via the phone. But this is already more personal than e-mail. I’m glad I called her.
|
Oct 09, 1998 06:00 PM Onze eerste stappen in Kaapstad
Op onze derde dag, Zaterdag 10 oktober, proberen we weer ons beproefd recept. We nemen een begeleide busrit doorheen de stad. Maar eerst moeten we natuurlijk nog in Kaapstad geraken. Vandaag is het mijn buurt om te rijden. Rijdend langs de Atlantische Oceaan met een aantal prachtige vergezichten is overweldigend. Vooral dan nog als je aan de voor ons verkeerde kant van de weg moet rijden. Hier zien we ook de eerste walvissen. Een school van 6 of 7 walvissen is aan het zwemmen in de Houtbaai. De baan langs de kust van de Atlantische Oceaan noemt men “Chapman’s Peak Drive”, deze is een goede 150 meter boven de oceaan gelegen. Het gaat hier recht naar onder. Het eerste ronde punt dat ik in Kaapstad tegenkwam bezorgde me bijna een accident. Ja, die voorrang van rechts. Ik weet het, maar in dit drukke verkeer, waar je eigenlijk altijd 2 ogen op de weg moet houden, heb je eigenlijk al één oog nodig om te weten waar de zijkant van de baan zich bevindt. Maar ik kan nog op tijd afremmen en me in het rondrijdende verkeer invoegen. Kaapstad op een zaterdag, dit betekent dat er in de drukke winkelstraten verschillende kerkkoren optreden. Dit klinkt prachtig, de muziek, het ritme en de uitvoering met swingende en handenklappende performers. We hebben hier een tijdje rondgewandeld en zien een aantal markten. Rond het middaguur zijn we gaan eten in een restaurant en museum, waar een groot aantal Nederlandse kunstwerken tegen de muur hangen, en niet van de minste.
Na dit bezoek begint onze bustrip, waardoor we de meest interessante plaatsen in en rond Kaapstad hebben gezien. In onze gedachten nemen we nota van de plaatsen die we zeker nog een keer willen bezoeken. Ken je trouwens de naam van deze busmaatschappij. Natuurlijk niet, maar het is “Topless tours”. Neen, geen dames die hier topless rondlopen. De naam komt eigenlijk van de bus zelf, het is namelijk een bus zonder dak. We hebben een bezoek gebracht aan Signal Hill en van hieruit hebben we een prachtig zicht op de tafelberg en op de duivelspiek. “Devils Peak“ dankt zijn naam aan een verhaal waarin een Hollander op die berg een pijprook wedstrijd hield met de duivel. De tafelberg is wel een indrukwekkend gevaarte. We zullen deze berg nog bewandelen. We rijden ook rond “Lions head”, met enige fantasie kan je hierin vanop afstand een leeuw herkennen die daar uitgestrekt ligt te wachten met zijn hoofd fier rechtop.
Iets wat ons hier vooral opvalt is dat rond 6 uur in de avond, de stad schijnt uit te sterven. De straten worden verlaten, de winkels sluiten. Het wordt echt doods, geen sfeer, geen volk. Dit is de eerste keer dat ik zoiets zie. Door de dag zie je in de straten veel volk, maar ‘s avonds lijkt iedereen zo snel mogelijk naar huis te willen gaan. Of willen ze misschien naar het waterfront gaan, maar toch niet allemaal. Maar er heerst hier geen stadsleven zoals in Europa. Maar voor de avond valt hadden we nog een wandeling door de Botanische Tuin van de Oost Indische Maatschappij. De vuiligheid die daar rondslingert, is ongelofelijk. Ik heb dit eigenlijk nog nooit meegemaakt. De mensen gaan hier picknicken en in plaats van alles terug mee te nemen, laten ze het gewoon rondslingeren. Er was ook geen ploeg die iets opruimde of iemand die het zich aantrok. Dit stuk grond is enkel besteed aan het afval van deze maatschappij. Maar er is hier een mooie collectie van planten en bomen, zeer aangenaam voor een rustgevende wandeling, in een aardig decor waar hier en daar een aantal musea zijn ondergebracht. Maar wat vooral onze aandacht trekt is het afval en de tafelberg natuurlijk. Deze is hier altijd op de achtergrond aanwezig.
Als we terug zijn in ons resort, vertelt de dame van de balie dat er deze morgen een hele school walvissen vlak voor het resort is doorgetrokken. Ons resort is enkel gescheiden van False Bay door een weg en 50 meter land. Zij en anderen zijn wakker geworden door het geluid dat deze school maakte. Maar wij zijn er gewoon doorheen geslapen. De walvissen hebben hier een tijdje gespeeld alvorens verder de baai in te trekken. Wij hebben dit natuurlijk weer gemist. Stom. Die avond leren we John veel beter kennen. We hebben veel tijd met hem doorgebracht. We hebben de bar gesloten rond 1.30, terwijl het eigenlijke sluitingsuur 11.00 bedraagt. Maar soms houden ze langer open, dit hangt van de klanten af. John is afkomstig van Johannesburg en is naar de Kaap gekomen om goed werk te vinden. Hij vertelt ons dat hij 300 rand per week verdient (=1800 frank) met kost en inwoon. Hij kan misschien nog eens hetzelfde vangen in tips, maar dit maakt maar 600 rand per week ofwel 2400 rand per maand. Dit is naar Zuid Afrikaanse maatstaven niet veel, vertelt hij, en dan te bedenken dat de zwarte bevolking met nog veel minder moet rondkomen. Maar als je bekijkt dat ons uitgebreid diner voor 3 personen even veel kost als een maaltijd voor één persoon in een Belgisch restaurant.
|
Oct 09, 1998 06:00 PM Cape Town and a very good night in Simon's Town
The third day, Saturday 10 October, we tried our usual receipt, to take a guided buss tour across the city. But first we had to go to Cape Town. Driving next to the Atlantic Ocean with some nice views is very impressing especially if I have to drive at my wrong side of the road. Here did we saw for the first time whales. A school of 6 or 7 of them is swimming in the Atlantic Ocean at Hout Bay. The road along the coast is called Chapman’s Peak Drive at is sometimes located 150 meters straight above the Ocean. The first round point that I met in the area of Cape Town was almost an accident, yeah that advantage from right, I know. But it was so a busy traffic that you had to look every where and also keep 2 eyes on the road to see if you are not to far to the side. But I could reduce speed in time and made some room and nobody noticed it. Cape Town on a Saturday, this means that in the chopping streets, there are some church choirs singing. This sounds very nice the music, the rhythm and the total acts. We walked around and saw some market places and visited a restaurant/museum with a lot of Dutch paintings. Afterwards we took a buss trip and saw the most interesting places in and around Cape Town and we made notes of places that we wanted to visit. Do you know the name of this company, no, well I’ll tell it. It’s called “Topless tours”, no not with lady’s who walk around topless there. It’s coming from the bus itself; it’s one without a top or roof. We went to Signal Hill to have a look at Table Mountain and Devils Peak. Devils Peak thanks his name after a story that a Dutch guy went up there and had a smoking contest with the devil. Also we saw Lions head and indeed with some imagination and from a distance you can think about a lion. One thing that struck us was that around 6 o’clock the city seems to die. This was the first time that I see this. Normally there is in the streets a lot of people, but here, every body wants to go home or maybe to the waterfront, but there is no city life as we know in Europe or in the rest of the world. Before that time we had a walk around in the botanical gardens of the East Indisch Company, but the garbage that we saw there. Unbelievable. I never saw that before in a public place. People seemed to go on picnics on the grounds and left everything behind. There was no cleaning crew or somebody who cared. This piece of property was for the waste. There was a nice collection of plants and trees and good for a relaxing walk, but what struck the eye, yes that garbage. And off course the Table Mountain also catches the eye.
Coming back to our resort we heard the lady telling about a school of whales that past that morning just in front of our resort. This resort is only separated from False Bay by a road and maybe 50 meters of land. She and others was awaking by the noise that they made. We slept through it. The whales were playing there, and we missed it. That evening we get to know John much better. We closed the bar around 1.30 and normally they close around 11.00. But sometimes they keep it open longer. He’s coming from Johannesburg and came to the Cape for the work. He also told us what he was making for his living. I was shocked about that. He makes 300 rand a week and has room and board. OK he can make maybe the same amount in tips but if you calculate this, it is not much.
A normal worker in Belgium earns 6600 rand each month. He, John earns 1200 rand each month. It is a big difference. But when you compare the prices of eating in a restaurant, you can eat in South Africa with 3 people for the price of one in Europe. He told us that his wages was also not much for South Africa standards, but I know that the black people earn less.
|
Oct 08, 1998 06:00 PM De Kaap - deel 1
Vandaag is het Vrijdag 9 oktober. Gelukkig voor ons heeft Zuid-Afrika dezelfde tijd als wij in Europa, zo hebben we tenminste geen problemen met Jetlag. We halen onze huurwagen, een Toyota Carolla and ik vraag Jean als hij kan rijden. Dit is natuurlijk een beetje gemakkelijk van mij, maar voor ons is het natuurlijk niet gemakkelijk om aan de linkerkant van de weg te rijden. Maar ze zeggen dat ik de enige ben die kaart kan lezen. Eerst had hij problemen om de linkerkant van de weg te vinden, hij reed namelijk gedeeltelijk over de stoep.
Ons hotel voor de eerste dagen is gelegen in Simon’s Town, een plaats halverwege Kaapstad en de Kaap. We vinden dit hotel redelijk gemakkelijk, maar missen wel de receptie. We vergeten de inrit te nemen. Omdat het hier allemaal één richting verkeer is, hebben we dan maar een toertje over het terrein gemaakt. Hier heeft Jean terug last om de linkerkant van de wagen te vinden. Een muurtje vindt deze kant wel. Gelukkig alleen maar enkele schrammen op de spiegel. Die verdomde linkerkant van onze wagen ook #&*@%$. Nadat we onszelf ingecheckt hebben, besluiten we om naar de Kaap te rijden.
Het lijkt erop dat dit de eerste dag is met mooi weer hier in de Kaap en wij hebben dit toch maar weer. Het is tenminste 30 graden onder een stralend blauwe hemel. De Kaap is gelegen in een natuurpark “Cape of Good Hope nature reserve”. Daar rond rijdend komen we steeds dichter bij de Kaap oftewel “Cape Point” zoals ze het in het engels noemen. Wat we hier niet zien, zijn de bavianen. Maar we zien wel de borden met de volgende waarschuwing: “Don’t feed the baboons”. ”Verboden om de bavianen te voeden”. We hervatten hier weer een traditie vanuit Amerika, namelijk een wandeling maken waar dit mogelijk is. Euh, ja we zagen de Kaap, waar de 2 oceanen samen komen. Maar nee, hier komen die 2 oceanen niet samen, maar we geeft hier eigenlijk om. (Het punt waar de 2 oceanen samen komen is in de buurt van “Cape Agulhas”, maar dit schuift afhankelijk van de temperatuur van het water.)
De Kaap, in de volksmond, de plaats waar de 2 oceanen samen komen. We wandelen naar boven waar een vuurtoren gebouwd is. Maar hierboven is er een kille wind die ons begroet. Je hebt hier prachtige vergezichten. Als je daar staat en denkt dat het enige tussen ons en Antarctica of de Zuidpool wat water is ... . Als we rond kijken zien we de 2 oceanen, aan de ene zijde de Atlantische Oceaan. Aan de andere kant is er ook de Atlantische Oceaan, maar hier “False Bay” genaamd. False Bay dankt zijn naam aan enkele vroege zeereizigers. Zij zeilden met hun schepen deze baai binnen, maar door de heersende winden zagen ze geen kans meer om hier uit te kunnen zeilen. En daaraan heeft deze baai zijn naam verdiend: “Valse Baai”.
|
Oct 08, 1998 06:00 PM De Kaap - deel 2
Hierna zijn we naar Kaap de Goede Hoop gereden. Maar deze heeft eigenlijk eerst een andere naam gehad: “Cape of Storms “ Kaap van de stormen. Maar aangezien deze naam nogal negatief in de oren van de zeelieden klinkt, hebben ze dit dan maar veranderd in Kaap de Goede Hoop. Na deze kaap bezocht te hebben, zijn we gaan rondrijden door het natuurpark in de Kaap. Maar nog altijd geen bavianen te zien.
Hier probeerde ik ook mijn eerste km’s te rijden. Ja hoor, ik heb het mij gemakkelijk gemaakt. Geen tot weinig verkeer. Dit gaat gemakkelijk, zo lijkt het toch in eerste instantie. Maar ik heb ook moeite om de linkerkant van de wagen te vinden. Het is heel moeilijk om in te schatten waar deze zich bevindt. Het is eigenlijk een hele aanpassing om aan de linkerkant van de baan te rijden. De eerste regel die je in acht moet nemen is, rijd zo dicht mogelijk tegen de middenlijn van de baan. Maar rijden in het park is natuurlijk gemakkelijk, omdat er zo weinig verkeer is en omdat de maximumsnelheid 50 km per uur is. En er wordt gecontroleerd. Ik zag net op tijd dat er een controle was, anders hadden we al op de boek gestaan op onze eerste dag. Een ander iets dat een aanpassing vergt, is de “pinker” van de wagen. In het begin heb ik altijd eerst de ruitenwisser aangezet alvorens te “pinken”. Maar eigenlijk is dit wel de beste plaats om te leren rijden.
We zien hier vooral vogels en enkele kleine reeen. Maar ook een slang. Er staat een auto voor mij stil op de baan, ongeveer halverwege de baan. Toen ik wilde passeren zag ik dat er een slang op de weg lag. De personen in de auto zijn aan een fotosessie bezig. Thieu wilde ook uitstappen om enkele foto’s te nemen. Maar ik hield hem tegen omdat ik dacht dat dit een ratelslang was. Op de foto’s zal ik achteraf wel kunnen zien of ik gelijk had of verkeerd ben geweest.
Iets wat ons als eerste opvalt is het hout dat langs de wegen is opgestapeld. Je ziet hier en daar er ook enkele mensen langs zitten, of soms iets dieper in de berm terug getrokken. De mensen sprokkelen of hakken het hout en ze verkopen het dan langs de baan. Wat een manier om in hun levensonderhoud te voorzien, vuurhout verkopen om de barbecue van andere mensen te voeden. Soms zie je mensen ook gewoon naast de weg staan of zitten. En je vraagt je af wat ze daar staan te doen. Maar dan zie je nu en dan een minibus stoppen en mensen in en uitstappen. Dit is hun manier van “openbaar vervoer”. Deze bestuurders worden, geloof ik, “reckies” genaamd.
Die avond gaan we naar het restaurant annex bar in het resort. En daar hebben we onze eerste verrassing. Het diner is zeer goed. We hebben de keuze in verschillende voorgerechten, hoofdschotels en desserts. De kelner “John” legt ons het menu uit en neemt onze bestelling op. Daarna brengt hij ons naar de bar waar we op ons diner kunnen wachten. De drank is ook goed. We starten met een “Castle” en “Windhoek” en de prijs is een stuk lager dan in Europa.
We hebben echt genoten van ons 3 gangen diner. Alvorens we de rekening betalen, gaan we terug naar de bar om nog enkele drankjes te nuttigen. De bar was namelijk gelegen naast het restaurant en slechts gescheiden door een open deur en enkele trappen. Ik herinner me nog dat John een aantal maal is komen kijken of we nog in de bar aanwezig waren. We hadden die rekening namelijk nog altijd niet betaald. Hij dacht dat we de zaak wilden verlaten zonder te betalen. We hebben men naderhand een grote fooi gegeven. Dit heeft als resultaat dat hij de volgende dagen zich persoonlijk met ons bezig houdt. Hij komt bij ons zitten en houdt zelfs de bar langer open, omdat wij nog niet naar bed willen gaan rond het sluitingsuur.
|
Oct 08, 1998 06:00 PM Cape town and surrounding area
This was already Friday 9 October. Luckily for us has South Africa the same time as we have in Europe, so there is no jet lag. We picked up our car; a Toyota Carolla and I told Jean that he could start driving. This was a little easy of me, because driving at the left side of the road isn’t easy for us righties. But I was the only one who can read card, they say. At first he had problems to know the left side of the car. He hit the boardwalk.
Our hotel was located in Simon’s Town, a place halfway between Cape Town and Cape Point. We found it very easy, but missed the reception and made a tour across the premises. There Jean touched the mirror against a wall. The damn left side of the car. #&*@%$ After checking in we decided to go to Cape Point. It seemed that this was the first day of good weather in the Cape and we had it. It was at least 30 degrees, as my memory doesn’t play tricks on me. Cape point is located in an nature Park named “Cape of Good Hope nature reserve”. When driving there you are getting slowly closer to Cape Point. But we saw no baboons at Cape Point. And there were the signs warning us: “Don’t feed the baboons”. We saw Cape Point were the Oceans meet. But yeah, this isn’t the point were the Oceans meet, but who cares. (This has to be Cape Agulhas) At the lighthouse there was a chilly wind greeting us. But you have some nice views there. Thinking of standing here and the only thing between you and Antarctica or the South Pole is water. Looking around, we could see the 2 oceans, at one side the Atlantic Ocean and at the other side also the Atlantic Ocean called False Bay. False Bay thanks his name on the earlier ships, which sailed in but due to the winds couldn’t sail out again. And therefore its called False Bay. We also visited Cape of Good Hope (first called Cape of Storms) and..... We also did a cruise across the park in the Cape. But still no baboons. But we saw a snake and a lot of birds. Here I also tried to drive my first k’s. Also looking for the left side of the car. Not easy but it’s to be done. But driving in that park is very easy, only allowed to drive 50 k and no much traffic. So the best place to learn how to drive. Something more about that snake. I was driving and in front of me I saw a car standing still on the road. I was thinking of passing him, but then I saw the driver taking pictures of a snake of the road. Thieu wanted to get out to make some pictures. But I hold him back because it was an rattlesnake.
One thing what we noticed at first was the wood that was stacked next to the road with next to it people sitting there, or a little further back in the bushes. People do cut the wood and sell it next to the road. What a way to make a living making and selling firewood for the Barbecue for other people. An other thing was the people just standing or sitting next to the road. Now and then you see a mini-bus stopping and picking the people up. This is the form of transportation that they know. I believe the drivers are called reckies.
That evening we went to the restaurant/bar in the resort. And there was our first surprise. The dinner was very good and also the drinks are fine. We started with Castle and Windhoek. And the prices are a lot lower then in Europe. The waiter “John” explained us the menu and took our order. We were brought from the bar to the restaurant and had a very good 3 course meal. Afterwards, before paying our bill we went back to the next room, the bar a few steps higher. We took the bill with us. I still remember that John has a lot of looks to see if we were still sitting there and didn’t skipped with the bill. We gave him a big tip. The next days he joined us even in the bar and holds it open until we left.
|
Oct 07, 1998 06:00 PM De Start van mijn Zuid-Afrika en Zimbabwe reis
Na onze trip, vorig jaar naar het zuidwesten van Amerika, was ik graag nog eens een keer naar Amerika terug gegaan. Maar enkele e-mail vriendinnen (Sophia en Angie) hebben mij kunnen overtuigen om toch maar hun kant op te komen. Ik ga dit keer dus naar Zuid Afrika. Eerst probeerde ik een vakantie van 3 weken samen te stellen, maar omwille van de grote afstand dacht ik eraan om de 3 weken in Zuid Afrika te combineren met een begeleide tour door Namibië, Botswana en Zimbabwe. Dit is een tour van Contiki, een reis voor jongeren van 18 tot 35 jaar. Maar helaas is Thieu door hen te oud bevonden, voor Jean wilden ze wel een oogje dicht knijpen. De volgende optie dan maar gekozen, een tocht van 10 dagen door Zimbabwe. Maar deze zit natuurlijk al vol geboekt, het alternatief van dezelfde firma, maar bijlange na niet zo interessant is ook al volgeboekt. Maar uiteindelijk was er dan een mogelijkheid om een wildlife tour te doen. Dit is ook een begeleide tour van 10 dagen in Zimbabwe, maar met de nadruk op de wildparken. Dit is natuurlijk het beste wat ons kon overkomen. We gaan dus voor een 5 weken durende vakantie. Dit is een lange tijd wanneer je er voor staat. Maar als je terug kijkt is de tijd toch snel omgevlogen. Gedurende deze 5 weken kunnen we in Pretoria ook een aantal dagen bij Angie, die e-mail vriendin van mij, overnachten. Alhoewel de laatste dagen slechts traag schijnen voorbij te gaan, lijkt het mij achteraf, als je terug aan het werk bent, dat er slechts enkele dagen zijn verlopen.
De eerste dag van onze trip start aan huis. Op 8 oktober 1998 verlaten we de luchthaven van Zaventem om met Virgin naar Londen te vliegen. In Londen nemen we dan een South African vlucht rechtstreeks naar Kaapstad. Omdat er de vorige dagen veel files op de wegen waren, besluiten we om al een uur eerder van huis te vertrekken. En natuurlijk zoals Murphy zegt, dan is er geen opstopping op de weg. We arriveren dan ook veel te vroeg in Brussel en moeten dus wat tijd dood doen in het cafetaria.
In Londen zullen we eerst de security gates passeren voordat we kunnen inchecken. Dit inchecken ging zeer vlug en we hebben dan ook maar een half uur moeten wachten, vooraleer we in het vliegtuig plaats kunnen nemen. Het is een Boeiing 747 met een top. Eerst zaten we op de verkeerde plaats, maar dit merkten we pas toen de andere passagier arriveerde. We moesten ons dan een zitje verplaatsen. Deze passagier zat naast mij en we begonnen een goed gesprek over alles en niets. Hij gaat naar Kaapstad om zijn vriendin te bezoeken. Bovendien heeft hij 6 weken vakantie en al plannen gemaakt om naar Krysna te gaan, maar de rest van zijn vakantie is nog altijd niet gepland. Zij werken beiden op een cruise boot en cruisen rond in de Noordelijke landen (Noorwegen, Denemarken en Zweden) of in de Middellandse zee en de Bahamas, dit afhankelijk van het seizoen. Hij is de chef van de mechanische en elektrische groep. Hij vertelt een hoop mooie verhalen over deze cruises, maar het verhaal dat ik niet zal vergeten is het volgende: een vriend van hem kreeg, voor zijn verjaardag, van zijn vriendin een box met 60 verschillende Belgische bieren. Hij had natuurlijk geholpen om deze voorraad te ledigen en droomt nu ook van zo’n cadeau voor zijn verjaardag. Ja, het Belgisch bier is nog altijd het beste in de wereld, later moet ik nog iets vertellen daarover, want toen we terug uit Zimbabwe kwamen had ik nog een kleine maar krachtige discussie over dit onderwerp die sneller eindigde dan ook maar iemand kon vermoeden.
Het vliegtuig vertrok met 15 minuten vertraging, maar we arriveerden toch nog op tijd in Kaapstad. Rond 6hr20 landen we en hebben hier dan een wandeling voor de boeg naar het hoofdgebouw. Zoiets zie je in Europa niet. Hier moeten we dan in een rij staan, zodat de immigratie ons kan inchecken. Er zijn 2 rijen wachtenden met buitenlanders en 1 rij voor Zuid Afrikanen, maar in deze laatste rij staat bijna niemand. Op een gegeven moment komt een bediende om een aantal mensen om te leiden naar deze “inlandse” rij. Wij hadden natuurlijk weer geluk, want wij stonden aan het eind van de lijn en zijn dan maar direct maar naar het begin van deze Zuid Afrika rij gegaan. Dit heeft ons zeker een half uur bespaard. Er gingen maar een handvol mensen met ons over naar deze rij. De meeste vertrouwden het blijkbaar niet en zijn in hun lange rij blijven staan.
|
Oct 07, 1998 06:00 PM The first time I came on African soil
After our trip to the States previous year, I was tempted to go back there this time. But an e-mail friend made me change my mind and I decided to go to South Africa. At first I wanted to go for 3 weeks, but due to the long distance we tried to combine 3 weeks South Africa with a guided tour through Namibia, Botswana or Zimbabwe. In the end there was only a possibility to have a guide tour across Zimbabwe. We ended up then with a 5 weeks vacation. A long time when you look at it, but when you look back, the time pasts very quickly. We could stay a few days with my e-mail girlfriend in Pretoria. Although the last days went slowly, it seemed that when I’m back at work, there are only a few days gone.
The first day of our trip started at home. The 8 October 1998 we had to leave at Brussels Airport to fly to London with Virgin. In London we had to take a South-African flight direct to Cape Town. We started an hour earlier at home because of the big traffic jams the day before. And like Murphy says, then there is no traffic on the streets and we are much to early at Brussels. So we had to go to the cafeteria to kill some time.
In London we had to pass first the security gates before we could check in. The check-in went very fast. We only had to wait for a half-hour before we could board the plane. A Boeing 747 with a top. First we sat on the wrong seats. We only noticed this when the other passenger arrived. We had to change one seat. This passenger sat next to me and we started talking about lots of things. He was going to Cape Town to visit his girlfriend. He had 6 weeks holidays and they made already plans to go to Knysna, and the rest wasn’t planned yet. They both work at a cruise-liner doing cruises around the Nordic countries (Norway, Denmark, Sweden) or the Mediterranean see or the Bahamas, it depends which season they have. He was chef mechanical engineer and responsible for the engines and al the electrical and mechanical items on board. He tells lots of stories about that. But the one that I remember specially is that of a birthday of a colleague of him. He got from his girlfriend a box with 60 different Belgian biers. He helped to finish them, and now he was dreaming of such a gift for him. Those Belgian biers still the best in the world. Later more about this, because coming back from Zimbabwe, I had a very small discussion about that what ended sooner then expected.
The plane left with 15 minutes delay but we arrived in Cape Town on time. Around 6.20 we landed and had to walk across the road to the main building. Something you don’t see in Europe. There was it then that we had to stand in line at customs and immigration to clear us in. There where 2 lines waiting for foreigners and 1 line for South-Africans, but in this line there was almost no one. At that moment a purser divided the rows so that some people could go to the South-African line. We were lucky; we stood at the end of one line and could go directly to the front of the other line. It saved us a half-hour I think.
|
Page:
18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28
|
|
|
